Kɛ mí Mɛlɛka tosal Israɛlla kɛndɛi, mó tuinun nda iɲíí, mó mulul nda hɔlla le kpema ndóò yiilu Abraham, Isaak a Yakɔb-o. O cɛl le nda tɛɛmbuuo le, nduyɛ háá paalen nden, o kɛɛ nda mò faŋal nda hɔlla le.
Nɔm tosa ni mí Hala Kɔl-Diandaa luɛi David fuɲa naa mamaa nin, David vana nɔm baala pɛɛn, mó dimi aa: ‹Le yɛɛ nɛ vanaa-mangalaa-isɔɔa co yɛ vɔkɔ-vɔkɔ hoo? Le yɛɛ nɛ vannda co yɛ dúmbúlan yiiyo o fondoo coo?
Kani ndáà síná Hala tɛ́ɛ́, kɛ a ke ndu biilu bɛnda le ndu Hala-o le, a mel ndu balika le. Mí yiyannda ndalan la luei nda o laasianndo nin, mí kɔlta ndala idiɔmndan la luei nda o ɲumndan nin.
Vɛ̀ɛ̀ la pɔɛɛnun sɔɔn Hala dimul niaa le niaa yoomuan lueiyo maa cuavaa ndɔ-on? «Po nuu, Mɛlɛka saangiaa nɔm pɛ le dɛnɛ vɔɔn n tosa-o, ca sɔɛi ken sɔɛi taanin te. Te o soo pɛ nɔm, vu n'dial te.