Dɛnɛ kɛndɔɔ co le vanaa baalaa kan, a vana nda bɛndoo komalnin cumullo telen o hunnin-ndo-a! A toɲa, mì dimul niaa, ndu pila cuɛinunnin volɔɔla valtan, mò kɛsi nda le dioo, mò piɔw nda ɲɛdiaa.
La fafala le ɲɛdiaa nɔla mò tambu-o le, kɛ la fafala le ɲɛdiaa tembu loo, o tosa mi vana va yoomu le fɛɛn a fɛɛn-ndo, o Po vanacieo kenin niaa-o, kani ndu Hala Fuɲaa sui pondale ndɔlen ni.»
o ve vannda kpow le, kɛ seyaa Hala ndóò cii nin hɛli-a pɛɛn. Naa naa, o tendul o tendul fulaa vanvílɛ́iya tɛɛn-ndo kɔɔli, mí n dia, mí n kol naa ndaa latulu.
Mí mɛlɛkanɔɔ dimul-la aa: «Sɛva aa: ‹Dɛnɛ kɛndɔɔ co le nda, vanaa sɔla veeloo le ɲɛdiaa kafo yiyaa nɔ Saa téndóó-a.› O kon mó dimul-la aa: ‹Sɔɔn toɲan Hala-on co mun ni.›»