Vuɛɛn fula yɛ hoo niko o polale Abraham-nden coo-o, o Setana ndóò yii o vɔsilan tɔ́ a laŋɔmaa bɛngu-o, bàà ndu ya kɛɛnin singi o paale pɛngiaalen coo ni?»
Mó yonda aa: ‹Fuɲa nuu Abraham, tuinun ya iɲíí. Viom Lasar mò hun pila sui ndɔɛi hɔlle o mɛnndan nin, mó pɔɔla ya diɛɛmulen. Kani i co bɔɔ sangaa o yinnden nden nin.›
Mɛɛ la tosa niko dɛnnda kɛndɛla cɔm maa la mal kela niaa vɔɔndo, mì la mangalan ndan. La dimin o lakɔl te aa: ‹Abraham co fuɲa naa ni.› Kani mì dimul niaa, Hala nɔla mò siinguu powtan ndan cuavaa Abraham-nda.
Lelan, le laalanndo naa n sɔla ɲɛm Hala yii kpemaa le naa keo-von ni, vɛ̀ɛ̀ kɛndɛi le co ken te! O kon, kpema kon co le vanaa-vanaa co cuavaa-imamaa Abraham-nda: a co o tɔŋndo bɛngu-a a á laalan vɛlɛ maa ndu Abraham fuɲa naa faw-faw-vo-a.