a co dimio aa: «Nannun ndon polon, sɔɔnguu ya ikɛi le, kani (taa pilan pɛ ya), a siŋnun o diandaa siŋnun teengen-ndo». Kon kpede kumnde o co ya o milin ni, yinnde co niinoo sandei kpɛŋ nden o co ni.
Niaa co sɔɛi Mɛlɛka-e biyɔɔ a bɛɛlen-nda, la yaŋ nilan o diom Mɛlɛka-o. La tuei-yɔ mɛɛ puapilɛa niaa nɔ nɛyɔn niaa, mà va niaa kɛɔ le diola nilan-nda dimi yɛ aa: ‹Mbɔ̀ Mɛlɛka cɔm-ndɔ biilu ndɔɔ mì naa n ce vɔ kɔl niaa kɛndɔɔ!› Kɛ nda siɛmbulan la biinin ni mɔ́ɔ̀yɔ̀ɔ̀.
O paale ŋɔmmɛwndɔlen coo, vana-solia-lasálàá mɛɛndian ndu. Te o ce pɛ maa tɛ̀ɛ̀ndo hiw laci a dioo le, mò ce vɛlɛ maa yiiŋii co lecoo-e diw maa cuɛima yavaa le, maa tɛ̀ɛ̀ndo tuwnun mo hiaw yáw ndɔɔ le,
Mí Yeesu dimul nda aa: «La co cɔnɔnndo maa vanaa sandaa niaa co vannda o hɔl ni, kɛ Hala sina kɔlta niaalan. Kani ɲɛ vannda ca o sɔvɛɔ-o, ndu nɛinun Hala ni.
Mí Faliisinɔɔ sim, mó piɛi Hala o kɔl nin aa: ‹Hala, i mel nɔm balika, kani i co maa vanaa tɔ̀a le, vuiya, vanaa yɔŋ vɔɔnda a vanaa suundaa pɛɛn. I co vɛlɛ maa vana biyaa muloo hoo le.
Faliisinɔ óò veelu ndu-o cɔu dɛnɛ kon, mó yiyan o kɔl ndɔɔ nin aa: «Te vana-tɛɛngaa-diom Hala-o langbanɔɔ ho ndóò va ni, o va sina vana súú cua co ndu piilianndo-o co-o, o va sina maa vana lahakio o co ni.»
Kɛ nɔm, le yɛɛ n co yɛ yamɛi puapilɛ nɔmndo kiolɔɔ? Te kon te, le yɛɛ nɔm co yɛ puapilɛ nɔmndo pɛɛsaa? Kani mɛɛ naa n co kpede, n simnin Hala o hɔl mò kelu naa iyama.