Mí Mɛlɛka ca maa kɔlvesɛi vanndacieea va hiovɔɔ laci o ceendo coo tuŋ, mó ca maa lepalaa-lepala, yiyannda vɔɔnnda va nda o lakɔl-tan la va nda lueiyo o dɛnɛ vɔɔndo nin.
Mó dimi aa: «Fɔ mì tɛɛmbuu vanndacieaa ya cɔw haa mí soli nda o ceendo coo-a. I co vɛlɛ visia bɛndua, visia pɔm-pɔmbɔa kela lɛŋ-nda a yowva kpow tɛɛmbuu. I sina ɲɛ-ɲɛ vem ya nda cɔvɔɔ le.»
Kɛ o tosa lɛnin lende le, la tofa vɔ, o yɔngunin niaa kɔlkɛndɔɔ a ɲaaloo! Vannda kialunin nawva bololan ma diw saa, a dianin vision ma kol mɔiyan. A diminin aa: «N dionnun ɲɛdiaa mì n kolnun man bɛ́lɛ́-bɛ́lɛ́, kani vuo naa n co siɔdii ni!»
Vannda va dioo a kolɔɔ, a va laandua yilɔɔ, a va cuavaa ndaa kɛsio o nɔlan, háá paale Noé luɛi o dɛ̀ndɔ̀ɔ́ nin-nden. O kon, mí mɛmma bɛnduan ma hun, mí ma diw nda kpow.
«O niaa tɛɛn, te vanndo nɔ pɛ vana baalaa, mì vana baala kon va vàá, te kon te mò va cɔlua mandaa, mò hin fulaa o poli, vɛ̀ɛ̀ o dimul ndu pá aa: ‹Hun cɔ́-cɔ́, mà de ɲɛdiaa›?
Le laalan Noe ndóò nɔ-o, mí Hala cɔm ndu dɛnnda vanaa ci vɔ le lan. Mí Noe luɛi sɔɛi Hala-e yii, mó toosiaa dɛ̀ndɛ̀ mamɛn bɛndoo le yungu ndɔɔ ciindiaa. Le hee, mí Noe cɔm maa dɛnnda vanndacieea o ceendo coo la niŋ te. O kon mí Hala ca ndu vana sandaa le laalan ndɔɔ.
O mɛi ceen paandoo lon lende le, kɛ mó cuu mɛmma bɛnduan o ceen vanaa ndáà síná Hala le-a coo, fɔ Noe va diom Hala-o yondaa-o kínɛí o kanda ni a vanaa celen nda ŋɔmmɛw.