«I luɛi o nakɔ nuu nin, yemanndo, nɔm ya co cuaa o nɔu nin-ndo. I co mir nuu a ɲɛm cun kɛndɛn nun kiɔndɔɔ. I co vaa malɛ nuu sɔɔsiaa a lɛma nian deembuuo. I co mɔima nian a nɔnɔma nian kolɔɔ. Caaŋaa nia, la dio! La kol mɔima kaolan mì ma bii niaa.
Cuavaa-imamaa Efraim-nda nɔnin kpaayaa maa kuubaa cɔw. A vanin a kɔlkɛndɔɔ mɛɛ vana kol mɔiyan ma va a kɔlkɛndɔɔ nuaa yɛ. Poaa ndaa canin kon mì nda bɛɛ dɔwnun ɲaale. A dɔawnunnin ɲaale taw o Mɛlɛka nin.
Mí Kɔl Hala-o a lanɔɔ Saa téndóó va dimio aa: «Hun!». Vana tuei pɛ ndu bɛɛ veelu aa: «Hun!». Vana kolɔɔ bii pɛ, o hun. Vana yeema pɛ, o hun kɔndu mɛmma yooman, o co a vɔngu le.