O kon kɔɔli, o dimulnin a vanin ndu o ba mɛllo coo-a aa: ‹La faŋan ya, niaa vanaa dangaa. La kɔ o yinnde fɛɛn-fɛɛnnden nin, le toosian le masa ɲinaa vɔɔnda a le mɛlɛkaa ndɔa len pɛɛn!
Kani vana tosa pɛ siɛmbulan le ya a le sɔɔn nun dimio vanndacieea co haa vaalio ho tɛɛn, a sina haa Hala le-a, a co haa hakilan tosaa-a, Po vanacieo bɛɛ tosanin siɛmbulan a vana kon telen o hunnin o biilu Fuɲa ndɔ-o nin a mɛlɛkaa ndɔa diandaa-o.»
Kani vana-vana siɛmbulan la bii pɛ le ya a le sɔɔn nun, siɛmbulan la biinin Po vanacieo le vana kon telen o hunnin o biilu ndɔɔ nin, o biilu Fuɲa ndɔ-o nin a o biilu mɛlɛkaa nin-ndo.
I sínà dɛnnda nɔmndan. Tofa vɔ, i kumbi vakpa nɔm laci, ó vana-vana nɔla kinda loo, kani a nɔ kpaaya bɔɔ le, kɛ a kon kpow, má manda sɔɛi nii, a kɛɛ diola nilan te.