14 A naŋnin kɔl mà dɔwnun ɲaale le ndu, mì vanaa bɔɔ-bɔɔ dɔwnun ɲaale le violɔn ndɔɔ.
O kon, mí Sara dimi aa: «Hala mɛmi ya, vanaa tuɛinin sɔɛi he-a kpow a mamnin a kɔlkɛndɔɔ le dɛnɛ yɔŋnun ya hoo-o.
Hɔ́ɔ́ kɔlkaloo nɛŋì fuɲa ndɔ kɔl ni, kɛ diɔmndo lueì kala ndɔ yii le.
Po nuu sei! Taa sɔla pɛ kɔlkaloo o kɔl nɔmndo nin, ya bɛɛ kɔl nuu dɔawnunnin ɲaale.
O ɲaaloo nin tuŋ fuɲa velu hɔ́ɔ́ sandaa-o co ni. Vana velu pɛ hɔ́ɔ́ kɔlkaloo, ndu vannun o kɔlkɛndɔɔ nin.
Dangaa co le vana kɔ pei fuɲa nuu ɲaaloo o kɔl, mó dimul ndu aa: «Hɔ́ɔ́ piaandoo vilun nɔm»-ndo!
Kɛ mí mɛlɛkanɔɔ dimul ndu aa: «Siòòŋii bii nɔm te Sakari, kani piɛile nɔmnden le mulin. Elisabɛt laa nɔm vilulnin nɔm hɔ́ɔ́ piaandoo, mà ke ndu diolan aa Nsaŋ.
Kani vana tɔ́ɔ́ bɛndoo o vanin Mɛlɛka o hɔl ni. O kolnin mamɔi te kon te ɲɛ-ɲɛ hiŋ vana lahɔl te. O lonin kala ndɔ o dembe mò pɛ a Hala Kɔl-Diandaa.
Mɛɛ vanaa va ndu ikɛi-ya a vanayan ndɔn tuɛi maa Mɛlɛka tosal ndu dɛnɛ kɛndɛ bɛndoo, má dɔawnun ɲaale a ndu latulu.