mì sɛbɔɔ pilɛ sɛvan vɛlɛ le Asaf, vana mandaa bundɛ masaa, haliko mo ke ya yɔmnde le koŋnda kpaki co o Cɛi-Hala-o ikɛi kpɛɛlun-ndan toosiaa, le kpaki kobio a le cɛi ya vanin nin-ndo.› Mí masaa yɔngu ya sɛbɛla lan, kani Hala nuu va ya ikɛi.
Nakɔ co o kindaa kpaŋ-ndo n co ni, yemanndo, nɔm ya co cuaa o nɔu nin-ndo. Mɛmma itɛɛnguma co makindan-ndan n co ni, soon kólaa co o kungaa-o lekɛ́ndɛi n co ni.
Hoeyii fula a ba luaŋ-ndo-e, cɔn! Hoeyii fula a ba too-e, hɔŋ! La hɔŋ o nakɔ nuu coo haliko mi cun ndɔ kɛndɔɔ tiw kpow. Màá vanapɔnɔ ya kaola hoo-o luɛi o nakɔ ndɔɔ nin, mò de kɔmnde yeelɛilen!»
«I luɛi o nakɔ nuu nin, yemanndo, nɔm ya co cuaa o nɔu nin-ndo. I co mir nuu a ɲɛm cun kɛndɛn nun kiɔndɔɔ. I co vaa malɛ nuu sɔɔsiaa a lɛma nian deembuuo. I co mɔima nian a nɔnɔma nian kolɔɔ. Caaŋaa nia, la dio! La kol mɔima kaolan mì ma bii niaa.
Vanapɔnɔ ya kaola-o tol o nakɔ ndɔɔ nin, o kɔɛ o bungɛi nakɔɛi ɲɛm cun kɛndɔn co nin-nde nin le cɔlua ndɔa yɔɔ diólan o nakɔlan nin, a le yandɔɔ bil kɛndɛ-kɛndɔɔ kiɔndɔɔ.
Sedekia masaa Yuda nda vanaa ndɔa cɔwva cɔu dɔ́ɔ́ nda, má ɲaanun, má kei o nakɔ lemasaa, a o dio co o kpakila tiɔnndan tɛɛn-ndo, má bii nɛi kɔɛ o bóllo Yurdɛn-ndo.