Poaa Yakɔb-a ndáà muungu nin ciee, má tuɛi sɔɛi he. Mɛɛ nda tuei ndi, mí mɔnɛi bii nda taw. Má tuulu kɔltan taw-taw, kani Sikɛm tosa dɛnɛ lamàà bɛndoo Israɛl le kpuva o kpuva cua Yakɔb-o mó hini a ndu-o. O co dɛnɛ bɛnda le tosan te o co le.
Lelan, kandɔɔ sisa, mɔɛi cɔwve feŋan ndɛnin lɔ́ɔ́-lɔ́ɔ̀ o nɔm ndo cɛinin te, kani a pɛɛsa ya, má mulin vɛlɛ má cua lanɔɔ Uri Hitiinɔ, má siinguu ndu laa nɔm.
Kɛ le yɛɛ nɛ niaa co yɛ sálàlan a ɲɛm-kén ya dimi le solio o Cɛi-Diandaa nuu nin-ndon tɛɛmbuuo? Vɛ̀ɛ̀ poaa nɔmnda n hiow bɛɛlen ke a ya? Le yɛɛ niaa co yɛ visin kɛndɛ-kɛndɛn macuɛin Israɛlaa nia co ya sálàlan solullo-on dioo?›
Mí Absalɔm, yema ndɔ ɲuna ndu aa: «Mò va maa Amnɔn yema nɔm kpuva nɔm ni? Mɛɛ meenun, dimi ɲɛ-ɲɛ le, kani yema nɔm o co ni. Biinun ndi o kɔl te.» Mí Tamar kɔ va o malnanndo o Absalɔm yema ndɔ lo bɛɛ.
Tuma o va icali o tàndà kon nin-ndo, mí Rubɛn po ndɔ suunda a buɛi laandu Rasɛl-lo, Bilha pɛɛn, ó va nin hinilan fuɲa ndɔ kɔɔli-o. Mí Israɛl fuɲa ndɔ tuɛi sɔɛi ken. Yakɔb ndóò velu poaa tɔ́ a à ŋiɔn.