क्योंकि जियां तुसां कुसी पर दोष लांदे न, तियां ही परमेश्वरे तुहांजो पर भी दोष लगाणा; कने जियां तुसां दुजयां ने व्यवहार करदे न, तियां ही परमेश्वरे तुहाड़े सोगी करणा।
स्वर्गदूते भी मिंजो ऐ भी बोलया, “जड़ा पांणी तू पेहले दिखया था, जिस पर सै बेश्या बेठियो थी, सै सारे संसारे दे लोक न, जड़े सारियां जातियां, धर्म, देश दे कने लग-लग भाषा बोलणे बाले न।”
जालू उनी कताब लेई ली, तां सै चारों जिन्दे प्राणी कने चौबी अगुवे उस छेलुये अग्गे पेई गे; कने हर इकी अगुवे हथे च वीणा कने धूपे ने भरूया सोने दा कटोरा लिया था, उस धुपे दी खुशबु उना लोकां दी प्राथना दा निशाण है जड़े परमेश्वरे दे सेवक न।
कने सै ऐ नोआ गीत गाणा लग्गे, तू इसा कताबा जो खोलणे कने इदिया मोहरां जो खोलणे दे काबील है; क्योंकि उना तेरी बलि दिती कने तू अपणे खूने ला हर इक कुले, भाषा, लोकां, कने जातियां चे परमेश्वरे तांई लोकां जो खरीदी लिया।