कने मैं स्वर्गे च कुसी दी अबाज सुणी जड़ी इक झरने दिया तेज अबाजा सांई थी। जड़ी अबाज मैं सुणी, सै अबाज उसा अबाजा सांई थी, जियां लोक तार बाले यंत्रा जो बजांदे निकलदे न।
इदे बाद मैं अम्बरे च जड़ा नोआ नोखा चमत्कार दिखया कने सै बड़ा डराणे बाला था। ओथु सत्त स्वर्गदूत थे जिना सत्त लग-लग मुसीबतां पकड़ियां थियां। ऐ मुसीबतां आखरी न क्योंकि जालू उना मुकी जाणा तालू परमेश्वरे दा गुस्सा भी पूरा होई जाणा।
उस सिंहासने ला बिजली कने गड़ाकयां दी अबाज निकला दी थी कने सिंहासने दे सामणे अग्गी दे सत्त दिय्ये बलयो थे, कने जड़ियां परमेश्वरे दियां सत्त आत्मा थियां,