2 उदा सज्जा पैर समुंद्रे पर रख्या, कने उदा खबा पैर जमिना पर रख्या। उदे हथे च इक छोटा दिया कागज था।
यीशुऐ उना बाल आई करी बोलया, स्वर्ग कने धरतिया दा सारा हक मिंजो दितया है।
जिस स्वर्गदूते जो मैं दिखया था, सै समुंदरे कने धरतिया पर खड़ोतयो था, उनी अपणा सज्जा हथ कसम खाणे तांई स्वर्गे पासे चुकया।
फिरी मैं दिखया की छेलुये उना सत्तां मुहरां चे इकी जो खोलया; कने मैं चारों जिन्दे प्राणियां चे इकी जो पुकारदे सुणया। उदी अबाज गड़क्यां सांई तेज थी। उनी बोलया, “हुण जा, अग्गे बद।”
जालू छेलुये दुज्जी मोहर खोली, तां मैं दुज्जे जिन्दे प्राणिऐ जो ऐ बोलदे होऐ सुणया, “हुण जा, अग्गे बद।”