जालू असां मसीह पर भरोसा नी कितया था, तालू असां बुरे कम्मा कने पापां दिया बजा ने मरयो लोकां सांई थे। तालू परमेश्वरे सांझो जिन्दगी दिती जालू उनी मसीह जो मरयां चे जिन्दा किता; परमेश्वरे दे अनुग्रह ने ही तुहाड़ा उद्धार होया है।
इना चे ही कुछ लोक ऐसे भी न, जड़े धोखे ला लोकां दे घरां च बड़ी जांदे न, कने उना मुर्ख जनानिया जो वशे च करी लेंदे न, जिना दा मन पापां दे भोज ने दबूईया कने हर तरा दी वासना दे वशे च फसियां न।
तुसां धरतिया पर भोग-विलास करणा लगी रे, कने बड़ा भरी सुख भोगया; तुसां तां उस जानवरे सांई होई गे, जिसयो मारणे ला पेहले खुआई पियाई करी मोटा करदे न, इयां ही तुसां भी नी जाणदे न, की तुसां नाश होआ दे न।
तू उसयो पक्का ही बड़ी जादा पीड़ कने दुख देंणी जड़ा उदे जिन्दगी जिणे दे तरीके कने उदे अपणे आपे दे घमंडे दे बराबर है। उनी अपणे आपे ला बोलया, “मैं इक राणिया सांई लोकां सांई राज करणा।” इक बिधवा नी है कने मिंजो कदी दुख नी होणा।
सरदीसे शेहरे दिया कलीसिया दे अगुवे जो लिख: ऐ संदेश उदिया तरफा ला है जिनी सत्त तारयां जो अपणे हथां च रखया है कने जड़ा परमेश्वरे दियां सत्त आत्मा जो भेजदा है। सै ऐ बोलदा है, की मैं तेरे कम्मा जो जाणदा है: तू मिंजो च भरोसे दे लायक लगदा है, पर असल च तू मेरे हुकमा जो नी मंदा।