17 हे मेरे प्यारे मसीह भाईयो, जालू असां थोड़ी देरा तांई मने ला नी पर, असां शारीरक रूप ला तुहाड़े सोगी नी थे, तां असां बड़ी इच्छा ला तिजो दिखणे तांई होर भी जादा कोशिश किती।
जालू तू अपणे मुद्दई सोगी न्याय करणे बाले बाल चलया है, तां रस्ते च ही उसला छुटणे दी कोसिस करी ले इयां ना हो, की सै तिजो जजे बाल लेई जाऐ, कने जज सिपाई बाल देई दे कने सिपाई तिजो जेला च पाई दे।
कने हे मसीह भाईयो, मैं चांदा है की तुसां जाणी लिया की मैं तुसां बाल बार-बार ओणा चांदा, की जियां मैं होर जातियां च मसीह तांई चेले बणाऐ, तियां ही तुसां च भी चेले बणन, पर हले दीकर इदे च रुकाबट ओंदी रेई।
क्योंकि मैं तुहाड़े सोगी नी है, फिरी भी मैं लगातार तुहाड़े बारे च सोचदा है, मिंजो खुशी है की तुसां इक न कने तुसां अपणे भरोसे च जड़ा मसीह पर है, जिन्दगी जिन्दे रिया।
पर हुण तीमुथियुसे तुहाड़े बखे ला आई करी तुहाड़े भरोसे कने प्यार दा शुभसमाचार सुणाया। कने ऐ भी सुणाया, की तुसां हमेशा प्यारे ला मिंजो याद करदे न, कने सांझो दिखणे दी इच्छा रखदे न, जियां असां तुहांजो दिखणे दी इच्छा रखदे थे।