14 سەرەڕای هندێ هەوە باش كر، كو هوین د تەنگاڤیا من دا پشكدار بوون.
ئینا خودانێ وی گۆتێ: ‹دەستخۆش، بەنیێ قەنج و دلسۆز! تۆ ل سەر پیچەكێ یێ دلسۆز بووی، ئەڤجا ئەز دێ تە دانمە سەر گەلەكێ. وەرە پشكداری بەختەوەریا خودانێ خۆ ببە!›
وان پێخۆش بوو و ب راستی ژی ئەو قەردارێن وانن، چنكو ئەگەر نەجوهی بووینە هەڤپشك د تشتێن روحانی یێن جوهیان دا، پێدڤیە ژی ئەو ب تشتێن ماددی خزمەتا وان بكەن.
ئەوێ فێری پەیڤێ دبیت، بلا پشكەكێ ژ هەمی تشتێن خۆ یێن باش، بكەتە بەهرا مامۆستایێ خۆ.
بۆ من دروستە كو ئەز ڤێ هزرێ دەربارەی هەوە هەمیان بكەم، چنكو هوین یێ د دلێ من دا. هوین هەمی د كەرەما خودێ دا هەڤپشكێن منن، د گرتنا من دا، هەروەسا د بەرگریكرن و سەلماندنا مزگینیێ دا.
ئێدی من تێرا هەمی پێدڤیێن خۆ یێ هەی و زێدەتر ژی. ئەز كەفتمە د بەرفرەهیێ دا، پشتی من ئەو تشت وەرگرتین، یێن ئێپافرۆدیتۆسی بۆ من ژ نك هەوە ئیناین، كو پێشكێشیەكێ بێهنخۆش و قوربانەكێ قەبیلكری و جهێ رازیبوونا خودێیە.
وان راسپێرە كو باشیێ بكەن، ب كریارێن باش د دەولەمەند بن، د مەرد بن و بۆ پشكداریێ ژ مالێ خۆ ل گەل كەسێن دی د ئامادە بن.
هوین ژ لایەكی ڤە ب ئاشكرایی تووشی ئاخفتنێن كرێت و تەنگاڤیان بوون و ژ لایەكێ دی ڤە بوونە هەڤپشكێن وان كەسان یێن هەمان تشت ب سەری هاتی.
هوین بوونە هەڤپشكێن دەردێ وان یێن د زیندانێ دا و هەوە ب دلشادی قەبیل كر دەمێ مالێ هەوە هاتیە تالانكرن، چنكو هەوە دزانی كو مالەكێ باشتر یێ ژ ناڤ ناچیت، هەوە یێ ل ئەسمانان هەی.
هەروەسا كرنا قەنجیێ و دانا تشتێن هەوە هەین بۆ یێن هەوجە پشت گوھ ڤە نەهاڤێژن، چنكو قوربانێن هۆسا خودێ دلخۆش دكەن.
ئەز برایێ هەوە یوحەننا مە، كو د ئێكبوونا ل گەل عیسای دا هەڤپشكێ هەوەمە د تەنگاڤی و پاشایەتی و خۆڕاگرتنێ دا. ئەز ژ بەر پەیڤا خودێ و شاهدەییدانێ بۆ عیسای، ل وێ گزیرتەیێ بووم، ئەوا دبێژنێ پاتمۆس.