5 जद सुरगदूत धूपदान में बेदी गी आग भरगे धरती पर फेंक दी। जद धरती पर रोळो, बादळां गी गड़गड़ाट, बिजळी गो चमकणो अर धरती गो हालणो सरू हो'ग्यो।
हर एक राज एक दूसरै गै बिरोध में खड़या होज्यैगा अर काळ पड़ैगा अर भुचाळ आवैगा।
मैं धरती पर रेण आळा लोगां नै न्यारा-न्यारा करण आळी आग लगाण आयो हूं। अर मैं चाऊं बा आग अब तांई लाग जाणी।
इतै गै मा धरती हालगी अर जेळ गी नींव बी डोलगी अर सारा बारणा खुलग्या। अर सारा केदीयां गा बंधन बी खुल गे पड़ग्या।
जद बे पराथना करा हा तो झिकी जिग्यां में बे सारा बेठया बा जिग्यां हालगी अर बे सारा पवितर आत्मा ऊं भरिजग्या अर परमेसर गो बचन बिना डर गै सुणावंता।
जद बिं टेम ई जोर ऊं धरती हाली अर धरती गो दसमो हिसो पड़ग्यो। अर सात हजार लोग मरग्या। अर बाकी बचेड़ा लोग डरग्या अर परमेसर गी बडाई करण लागग्या।
जद परमेसर गो भवन सुरग में खोलिज्यो अर बिमै बांगी वाचा गो संदूक दिख्यो। जद बिजळी चमकण लागगी अर जोर जोर ऊं आवाज गरजन अर धरती हालण लागगी अर मोटा मोटा ओळा पड़ण लागग्या।
बिं सिंघासन ऊं बिजळी गो चानणो, गरजन अर बादळां गी गड़गड़ाहट निकळै ही अर सिंघासन गै सामै सात दीया जगै है झिकी परमेसर गी सात आत्मावां है।
अर जद मैं मेमणै नै छटी मोहर तोड़ता देख्यो तो धरती हालगी अर ऊन ऊं बणेड़ै कामळ गी तरियां सूरज काळो, अर चांद खून गी तरियां दिखण लागग्यो।
इंगै बाद एक ओर सुरगदूत सोनै गो धूपदान ले'र आयो। अर बेदी गै कनै खड़ ग्यो। बिनै धरमी लोगां गी पराथना गै सागै सोनै गी बेदी पर झिकी सिंघासन गै सामै ही। बिं पर चढाण खातर बोळी सारी धूप देयेड़ी ही।