2 पण मिन्दर गो बारलो आंगण छोड़ देई, बिनै ना नापी क्यूंकै बो गेर यहुदियां खातर है। बे बंयाळीस म्हिनां तांई पवितर नगर नै कुचळैगा।
अर बे जींवता होगे कबरां ऊं बारै निकळगे पवितर नगर में गेया अर भोत सारा लोगां नै दिख्या।
फेर सैतान बिनै यरुसलेम गै पवितर नगर में ले जा'गे मिन्दर गै गुमट पर खड़यो कर'गे केयो।
“थे सारी मिनख जाति खातर लूण तरियां हो। जे लूण गो स्वाद बिगड़ जावै तो बो कीं काम गो कोनी रेवै अर बिनै बारै फेंकणो पडै़ अर लोग बिंगै उपर पग मेल गे टिपै।
बे तलवारां ऊं बाडिज्यैगा अर झिका बच जिसी बानै बंदी बणागे दूसरा देसां में लेजीसी अर यरुसलेम पर राज करण आळा गेर यहुदी लोग बानै कुचळता रेवैगा जद ताईं बांगो टेम पूरो कोनी होज्यै'गो।
तो सोचो, बो किती मोटी सजा गो भागी हो'सी? झिको परमेसर गै बेटै गो इनकार कर'गे बिंगै वायदै गै खून नै तुछ जाणै है अर किरपा गी आत्मा गी बेजती करै है।
अर साडे तीन दिन गै बाद परमेसर गी ओर ऊं जीवन गो सांस बामै समाग्यो। अर बे खड़या हो'ग्या अर बानै देखण आळै लोगां पर डर छाग्यो।
अर मैं आपगै दो गवावां नै हक दैयूंगा अर बे टाट ओडगे एक हजार दो सौ साठ दिना तांई परमेसर गी बात बतासी।
अर चाणचकै ई बिं लुगाई गै टाबर नै परमेसर अर बिंगै सिंघासन गै सामै उठागे पोंचा दियो। अर बा लुगाई भाजगे जंगळ में उड़गी जठै परमेसर गी ओर ऊं बिं खातर जिग्यां तैयार करेड़ी ही। जिंऊं बा एक हजार दो सौ साठ दिना तांई पाळी जा सकै।
जद बो मनै पवितर आत्मा में एक मोटै अर ऊंचै पहाड़ पर लेग्यो। अर मैं एक मोटै सैहर पवितर यरुसलेम नै सुरग मू परमेसर गी तरफ ऊं बिंगी मेमा ऊं भरेड़ो उतरता देख्यो।
फेर मैं नुअ यरुसलेम नै सुरग ऊं परमेसर कनूं उतरता देख्यो। बा इंया लागै ही जिंया एक बीनणी आपगै पति खातर सिंगार कर राख्यो होवै।
झिको आदमी ईं किताब गी परमेसर गी बात मू कीं निकाळै तो परमेसर जीवन गै दरखत, पवितर सैहर अर ईं किताब मू बिंगो नाम मिटा दैयगो।