10 बाकीन तू प्रचार, चाल चलन, मोर्जी, भुरसू, सहनशक्ती, मोंग, धीर, एने वेला पाळेने, एने दुख उठावनेमा मारू साथ देदलु;.
इनान कोरता, हे माहाराज थियुफिलुस, मेसेक बी यो वारूत मालूम होयो कि इनी आखी वातोन आखी हाल आखान पेहेलेन खोरो-खोरो तोपास कोरीन, तीना काजे तारे जुगू आकळावारी लिखो.
जेतार चू चा पुगीण परमेश्वरोन मोंगोक देखिन चू खुश होय गोयू एने चू तीनु आखा काजे उत्साहित कोरणे बाज गोयू कि चे पुरा मोनोसी प्रभूनचा चीटकिन रोये.
एने चे प्रेषितोन गोथा लगातार शिक्षा लेणे, एने संगती कोरणे, रुटू खाणे, एने प्रार्थना कोरणेन मोन लागाळ रोया होता.
जेतार चे हेरे साते आव्या ती, चू कोयू, “तुमु जानतला छे कि पेहेले दाहळे गोथो जेतार मे आसियामा पुग्यू, मे आखे टेमे तुमरे साते कानला रितीसी रोयू.”
मारो चाल चालनो जुवानिमा गोथू हिमी तोक ओसलो रोयो, बाकीन मे इनाक पेहेलेसी आपनी जातीन इचमा एने यरुशलेममा काहना रितीसी जीव्या इनान आखा यहुदिक मालूम छे.
हिमी हे भाशो, मे तुमरेसी विनता कोरो, कि जे माणसे तिना प्रचारोन खिलापमा, जी तुमु ली लेदला छे, फुटी घालने एने ठूकर खावळावने वोजा छे, तीनुक भोनाळ्या कोरु एने तिंदरे गोथा नांबे रोयू.
इनान कोरता मे जी मोर्जी कोऱ्यु कि ती काय मे हुशारी देखाळ्यू? नीती यो कोरणे हिंडो काय डीलोन अनसारे कोरणे जुवतलो छे कि मारा वातोमा “होव, होव बी कोरो एने नी बी कोरो?”
काहाकि आपनु ओगा पुऱ्या नी रोये चे माणसोन झुटा विद्या एने हुशारीमा तिंदरा भ्रोमोन विचारोन एने प्रचारोन होर एक वावाक उछवाय जाय इंखुर तिन्खुर फिराव देतला छे.
काहाकि मारेंचा ओसला स्वभावोन कुदू नी होय जू चुखला मोनोसी तुमरी चिंता कोरे.
बाकीन तीना काजे ते तुमु पारखी एने जानी बी रोया कि जोसू पुऱ्यु बास साते कोरतेलू तोसोत वारली खोबरोन कोयनेमा मारे साते मेहनत कोरतेलु.
काहाकि आमरी वारली खोबर तुमरेनचा निस्तो बुलोमा नि पुन ताकत एने पवित्र आत्मा एने मोटला पाका वातो पुठी पुगलो छे; जोसो तुमुक मालूम होयो कि आमु तुमरा इनाम कोसा बोन गोयला होता.
जोसू मे तुसे काजे मकीदुनीयामा जाणेन टेमे समजाडलू होतु, कि इफिसुसमा रोयीण दिसरा माणसोक आग्या आपे कि दिसरा भातीन शिक्षा नी आपे.
अगर तू इनू भाशो काजे सोमजाडतू रोयसे, ती मसिह येसुन वारलु दास बोनसे; एने भुरसू एने हेरा वारला प्रचारोन वातो पोर, जो मानतू आव रोयु, तारू देख भाव होयतो रोयसे.
पुन हे परमेश्वरोन माणसे, तू इनी वातोनचा गोथू ढास एने धारमिकता, भोक्ती, भुरसू, मोंग, धीर एने नम्रपणान पोछोव पोड.
जुवानीन भुंडलो विचारसी ढास, एने जो चुखला मोनोसी प्रभून नाव लेतला तिंदरे साते धर्म एने भुरसू, एने मोंग एने मेव भेसकायनेन पिछा कोर.
कि तू वचनोन प्रचार कोर, टेम एने बिना टेम पोर तीयार रोयजी, आखा भातीन सहनसिलता एने शिक्षा पुठी सिकाळ एने लोळ एने सोमजाड.
काहाकि ओसो टेम आवसे जेतार माणसे खोरलु प्रचार नि सहन कोर सोके, पुन कानटामा खुजलीन वोजेह आपनी लालचन कोरता आपनेन कोरता लोकेत प्रचारक हेरे लेसे.
मे वारली कुस्ती लोळ लेदलु छे, मे मारी लोळाय पुरी कोर लेदलु छे भुरसान मुवावी कोरलु छे.
आखा वातोमा खुद काजे वारला कामोन नमुना बोनु. तारा प्रचारमा सापसूत्र एने खोरलो,
भाती भातीन भुंडली शिक्षा सी घाबरायता झुनी काहाकि मोनोन मोंगसी मजबूत रोयनो वारू छे नी कि चोळावलो खाणो चीजोसी जीनु काजे तेरेसी काहीन लाभ नी होयो तीनुसी छेटा रोयु.
जेतार ये आखा चीजे इनी रितीसी पिगवने वावी छे, ती तुमुक चुखली चाल चलन एने भोक्तीमा कोसला माणसे रोयनो जुवे,