Agus féuċfuiḋ an sagart aír: agus, féuċ, má ḃíonn an tat bán annsa ċroicionn, agus go diontoċuiḋ sé an fionnaḋ bán, agus go mbiá feóil ḃéo ḋearg annsa nat;
Agus má ḃrisíonn an lúḃra a maċ ar fud an ċroicinn, agus go ḃfoileoċuiḋ an lúḃra an croicionn uile an té ar a mbía an loit óna ċionn go nuige a ċosa, ann gaċ áonḃall a ḃféuċfuiḋ an sagart;
Dá ḃionn an léus bán a ccroiceann a ḟéola, agus ré faicsin naċ bía ní is doiṁne ná an croicionn, agus náċ ionntoċuiḋ a ḟionnaḋ bán; ann sin íaḋuiḋ an sagart ar an té ar a mbía an loit seaċd lá: