6 ¶ Agus do stíall Iosua a éadaċ, agus do ṫuit ċum talṁan ar a aġaiḋ as coinne airce an TIĠEARNA go tráṫnóna, é féin agus sinnsir Israel, agus do ċuireadar luáiṫreaḋ ar a gceannuiḃ.
Agus do ċuṁadar, agus d ġuileadar, agus do ṫroisceadar go tráṫnóna, ar son Ṡauil, agus a ṁic Ionatan, agus ar son ṗobail an TIĠEARNA, agus ar son ṫiġe Israel; do ḃríġ gur ṫuiteadar leis an gcloiḋeaṁ.
Tárla a deirím an treas la, féuċ, go ttáinic duine ón ċampa ó Ṡaul agus a éadaċ brisde, agus cré ar a ċeann: agus is aṁluiḋ ḃí, a nuáir ṫáinic sé ċum Dáiḃi, gur ṫuit sé ċum talṁan, agus go ndéarna sé uṁlaċd.
¶ Agus do ċuir Támar luáiṫreaḋ ar a ceann, agus do réub sí a héadaċ iolḋaṫaċ do ḃí uirre, agus do leag sí a láṁ ar a ceann, agus dimṫiġ roimpe ag gárṫa.
Anois an tan do ġuiḋ Esra, agus a núair do adṁuiṁ sé, ag gul agus da ṫeilgion féin ar lár a ḃfiaġnuise ṫiġe Dé, do ċruinniġ ċuige as Israel coiṁṫionól roṁór fear agus ban agus leanaḃ: óir do ċaóiḋeadar an pobal go ro ġéar.
Anuair do ṁoṫaiġ Mordecai gaċ a ndéarnaḋ ann, do ḃris Mordecaí a éadaċ, agus do ċuir sé saicéadaċ uime agus lúaiṫ, agus do ċúaiḋ sé amaċ a meaḋon na caiṫreaċ, agus déiġ sé lé héiġeaṁ ard searḃ;
Agus ann gaċ uile ṗroiḃinnsi, a ttáinic aíṫne an ríġ, agus a orduġaḋ, do ḃí caóineaḋ mór a measc na Niúduiġeaḋ, agus troscaḋ, agus gul, agus éolċuire; agus mórán na luiḋe a saicéadaċ agus a luáiṫ.
Agus a nuáir do ṫógḃadar a súile súas a ccéin, agus nár aiṫniġeadar é, do ṫógḃadar a nguṫ ós áird, agus do ġuileadar; agus do réub gaċ áon dioḃ a ḟálluing, agus do ċroiṫeadar luáiṫreaḋ air a ccéannuiḃ leaṫ re neaṁ.
Suiġíd sinnsir inġine Sion air an ttalaṁ, agus bíd na ttoċd: do ṫeilgiodar luáiṫreaḋ air a cceannaiḃ; agus do ċriosluiġeadar íad féin lé saicéaḋaċ: cromaid maiġdiona Ierusalem á ccinn síos gus an ttalaṁ.
Agus do ṫuiteadarsan ar a naġaiḋ, agus a duḃradar, A Ḋé, Día spiorad gaca uile ḟéola, an bpeacóċuíḋ áonduine aṁáin, agus an mbía tú feárgaċ ris an bpobal uile?
Agus a duḃairt Iosua, Uċ, a ṪIĠEARNA Día, cred fá ttug tú an pobalsa ar éanċor a nall tar Iordan, dár seaċadaḋ a láiṁ na Namoríteaċ, dar scrios? do bfearr linn go mbeimis deóntaċ, fuireaċ ar an ttáoḃ ṫall do Iordan!
Agus teilgfid luáiṫreaċ ar a gceannuiḃ, agus béid ag éiġṁe, ag gul agus ag caói, ag ráḋ, As trúaġ, trúaġ an ċaṫair ṁór, ré ndearnaḋ saiḋḃir an ṁéid agá raḃadar longa ar fairrge do ḃríġ a saiḋḃriosa sin! Óir do fasuiġeaḋ í a néunuáir.
Agus tárla, a nuáir do ċonnairc sé í, gur réub sé a éadaċ, agus go nduḃairt sé, Uċ, a inġean! do ḃrúiġ tú síos mé, agus is áon don droing ḃuaiḋrios mé ṫú: óir dfoscuil mé mo ḃéul don TIĠEARNA, agus ní ḟéaduím dul air mais.
Agus do ċúadar clann Israel súas agus do ġuileadar a laṫair an TIĠEARNA go tráṫnóna, agus díarradar coṁairle ar an TTIĠEARNA, ḋá raḋ, An raċa misi súas a rís ċum caṫa a naġaiḋ ċloinne Beniamin mo ḋearḃraṫair? Agus a duḃairt an TIĠEARNA, Téiġiḋ súas ná aġaiḋ.
¶ Ann sin do ċuadar clann Israel uile, agus an pobal uile, súas, agus tangadar go tiġ Dé, agus do ġuileadar, agus do ṡuiġeadar annsin as coinne an TIĠEARNA, agus do ṫroisgeadar an lá sin go tráṫnona, agus dofráladar íoḋbairt loisge agus ofrala síoṫċána a ḃfiaḋnuisi an TIĠEARNA.