Iondus go ccláonaḋ sé ar gcroiḋṫe ċuige féin, do ṡiuḃal iona ṡliġṫiḃ uile, agus do ċoiṁéud a aiṫeantaḋ, agus a reaċda, agus a ḃreiṫeaṁnusa, noċ do aiṫin sé dar naiṫriḃ.
A déara Eṗraim, Créd atá agam ré a ḋéanaṁ ní is mó ré hioḋaluiḃ? do ċúaluiḋ mé, agus dairiġ mé é: is cosṁuil mé ré crann ġlas giuṁais. Is uáimse fríṫ do ṫoraḋsa.
Annois ar a naḋḃarsin bíoḋ eagla an TIĠEARNA oruiḃ, agus foġnaiḋ ḋó a ngloine agus a ḃfírinne: agus cuiriḋ uáiḃ na dée dar ġéilleadar ḃur naiṫre don taóiḃ oile don tuile, agus annsa Negipt; agus déanuiḋ serḃís don TIĠEARNA.