Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




فلیپیان 1:20 - کتاب مقدس به زبان بندری

20 همطو که وا شوک و ذوک انتظار اَکشُم و امید اُمهَستِن که، توو هیچ چی شرمُنده نابُم، بلکه وا پاهار تَمُن، الانَم مثه همیشه، چه وا زندگی و چه وا مرگ، مسیح در بدنُم جلال پیدا اَکُنت.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

هزارۀ نو

20 چنانکه مشتاقانه انتظار می‌کشم و امید دارم که در هیچ چیز سرافکنده نخواهم شد، بلکه با کمال دلیری، اکنون نیز چون همیشه، مسیح در بدنم جلال خواهد یافت، خواه در مرگ و خواه در زندگی.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Persian Old Version

20 برحسب انتظار و امید من که در هیچچیزخجالت نخواهم کشید، بلکه در کمال دلیری، چنانکه همیشه، الان نیز مسیح در بدن من جلال خواهد یافت، خواه در حیات و خواه در موت.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

20 آرزوی قلبی و امید من این است که هرگز در انجام وظایف خود، شرمنده و سرافکنده نشوم، بلکه همواره آماده باشم تا در تمام سختیها با کمال دلیری دربارهٔ مسیح سخن بگویم، همان‌طور که در گذشته نیز چنین کرده‌ام؛ تا بدین وسیله، چه زنده باشم و چه بمیرم، همیشه باعث سربلندی مسیح گردم.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

مژده برای عصر جدید

20 زیرا انتظار شدید و امید من این است كه هرگز موجبات رسوایی خود را فراهم نسازم، بلكه اکنون با دلیری كامل، مانند همیشه مسیح را در وجود خود جلال دهم، خواه با مرگ من باشد، خواه با زندگی من.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

20 انتظار شدید و امید من این است که هرگز سرافکنده نشوم، بلکه اکنون با دلیری کامل، مانند همیشه مسیح را در وجود خود جلال دهم، خواه در مرگ و خواه در زندگی.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




فلیپیان 1:20
41 Iomraidhean Croise  

عیسی اییُ ایگو تا نِشُن هادِه پطرس چطوکا اَمِرِه و به خدا جلال اَدِت. بعد عیسی به اُ ایگو: «اَ پِی مه بُدو.»


ولی مه جُنُم بهم ارزشی اینی، و بهم عزیز نین، فَکَه اگه بُتونُم، ایی وظیفه و خذمتیُ که اَ خداوند عیسی اُمگِفتِن، تَمُن بُکنُم. یعنی به انجیلِ فیض خدا گواهی هادَم.


ولی پولس جواب ایدا: «ایی چه کارین که اَکِردِین؟ گیریک اَکُنین و دلُم اَشکِنین. به چه که مه حاضرُم وا خاطر نُم خداوندْ عیسی نه فَکَه تو زندون بِکَم، بلکه حتی توو اورشلیم بِمِرُم.


بعد اَ ایکه دعا شُکِه، جائی که اُجا جمع هَستَرِن جُنبِشت ایکه و اُشُ همه اَ روح قدّوس خدا پُر بودِن، و اَ کَلُم خدا وا پاهار گَپ شازَه.


پَ ای کاکائُن، وا خاطر رحمت ئُوی خدا، اَ شما خواهش اُمهَستِن که بدن ئُو خو مثه کُربُنی که زنده و مقدّسن و خدا کبولِش اَکُنت، تکدیم بُکنی که پرستش روحانی شما همین.


و امید بِی ما شرمُنده ناکُن، به چه که محبت خدا اَ طریق روح قدّوسِش که به ما داده بودِن، توو دلُومُ رِختَه بودِن.


عضوئُوی بدنتُ دَس گناه مَدِی تا وسیله ئُویی بِی نادرستی بَشِن، بلکه مثه کسونی که اَ مرگ به زندگی برگشتِن، بِی خوتُ دَس خدا هادِی و عضوئُوی بدنتُ دَس خدا هادِی تا وسیله ئُویی بَشِن بی صالح بودِن.


مه به دلیل ضعفویی که وا خاطر طبیعتِتُ تُهَه، وا گَپوی آدمی گَپ اَزَنُم: چون همطو که یه زَمُنی عضوئُوی بدنتُ مثه یه غُلُم دَس ناپاکی و بدی تُدا که وا طَرَه بدی ئُوی بِشتِه ای اَبَرِه، حالام، عضوئُوی بدنتُ مثه یه غُلُم هادِی دَس اُ صالحی که وا طَرَه مقدّس بودِن اَبَرِه.


به چه که خلکت وا شوک و ذوک زیاد منتظر نَمایُن بودِنِ پُسُویِ خدان.


همطو که توو کتاب اِشعیا نوشته بودِن: «بیگین توو کوه صَهیون یه سنگی اَنوسُم که باعث زمین خاردِن بُبو، و یه شَغی اَنوسُم که باعث کَفتِن بُبو؛ و هَرکَ به اُ ایمُن بیارِه، شرمُنده نابو.»


ای کاکائُن، به افتخاری که در خداوندمُ مسیح عیسی به شما اُمهَستِن، کَسَم اَخارُم که مه هر رو اَمِرُم.


بِی چه که شما به یه بهایی خریده بودِین. پَ بدن خو بِی جلال خدا به کار بگیرین.


و حواسش یه جا جمع نی. زن مجرد یا دُهتی که شُو اینَگِفتِن، نِگرون کاروی خداوندِن، نِگرون ایکه چطو در بدن و در روح، مقدّس بَشِت؛ ولی زن شُو دار نِگرون کاروی ایی دنیان، نِگرون ایکه چطو به شُو خو خشنود بُکنت.


چون حتی اگه یه خو بیش اَ حدَم به کُدرَت و اقتدارمُ بُبالُم شرمُنده نابُم. همو کُدرَت و اقتداری که خداوند بِی بنای شما ایدا نه بِی نابودیتُ.


وا خاطریکه ایطو امیدی مُهَستِن، ایکَک پاهار مُهَه،


همیشه مرگ عیسائو توو بدن خو اَکِشیم، تا زندگی عیسی هم، توو بدنُمُ نَمایُن بُبوت.


مسیح بِی همه مُرد تا کسونی که زنده اَن دگه نه بِی خوشُ، بلکه وا خاطر کسی زندگی بُکنِن که وا خاطرشُ مُرد و زنده بو.


چون مه پهلو اُ هر چِکَک که بهتُ افتخار اُمکه، شرمُنده نِبودُم. بلکه همطو که هرچه بهتُ مُگو درست هَستَه، همطوَم افتخارمُ پهلو تیتوس درست در هُندِن.


مه بهتُ خیلی اطمینُن اُمهَه، بهتُ خیلی افتخار اَکُنُم، خیلی دلگرم بودُم. توو همۀ مصیبتُمُ، شاهِن شادیُم.


و خیلی اَ کاکائُن وا زندونی بودِنِ مه، در خداوند دلشُ کایُم بودِن و بِشتِه پاهار اَکُنِن، تا کَلُم خدائو بدون تِرس بگن.


حتی اگه لازم بَشِت که خون مه مثه شرابِ وَخف بودَه، روی هدیۀ کُربُنی ایمُنِتُ رِختَه بَشِت، توو اَنجُم ایی کار خوشالُم و وا همتُ شادی اَکُنُم.


الان اَ زجرویی که وا خاطر شما اَکشُم شادُم و هر کم و کسریِ اُ مصیبتویُ که مسیح وا خاطر بدنِش یعنی کلیسا ایکِشی، توو جسم خو کامل اَکُنُم.


حالا باشتا خدای صُل و سلامتی خویی شمائو کاملاً مقدّس بُکنت، و تَمُن روحتُ و جُنِتُ و بدنتُ، توو روز برگشتِن خداوندمُ عیسی مسیح، بی‌عیب بُمونِت.


با ایی حال، اگه کسی به نُم یه مسیحی عذاب اَکِشِه، خجالت نَکشه، بلکه به اُ نُم، خدائو حمد و ثنا بُکنت.


پَ حالا، ای چوکُن، در اُ بُمونی، تا وختی که اُ نَمایُن اِبو مطمئن بَشیم و موکِع هُندِنی شرمُنده اَش نِبیم.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan