Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




۲تیموتائوس 3:2 - کتاب مقدس به زبان بندری

2 به چه که مردم، خودخواه، پول پرست، مغرور و متکبّر و بد دهن اَبِن، نافرمُن نسبت به بَپ و مُمِشُ اَبِن، ناشکر، ناپاک،

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

هزارۀ نو

2 مردمانْ خودپرست، پولدوست، لاف‌زن، متکبر، ناسزاگو، نافرمان به والدین، ناسپاس، ناپاک،

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Persian Old Version

2 زیرا که مردمان، خودپرست خواهند بود و طماع ولافزن و متکبر و بدگو و نامطیع والدین و ناسپاس و ناپاک

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

2 زیرا مردمان، خودمحور، پولدوست، خودستا، متکبّر، بدزبان، نامطیع نسبت به والدین، و ناسپاس بوده، هیچ چیز را مقدّس نخواهند شمرد.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

مژده برای عصر جدید

2 زیرا آدمیان، خودخواه و پول‌پرست و لافزن و مغرور و توهین‌كننده و نسبت به والدین نافرمان، ناسپاس، ناپاک،

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

2 زیرا آدمیان، خودپرست و پول‌پرست و لاف‌زن و مغرور و ناسزاگو و نافرمان نسبت به والدین خواهند بود. آن‌ها ناسپاس، ناپاک،

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




۲تیموتائوس 3:2
43 Iomraidhean Croise  

ایطوری دگه، به اُ آدم واجب نَن که به بَپُ خو احترام بُنوسِه. پَ ایطو شما وا خاطر رسمِ خوتُ کَلُم خدائو نادیده اَگیرین.


پَ به اُشُ ایگو: «واسار بُبین و اَ طمع دوری بُکنین، چون زندگی آدم به زیادی مال و مِنالِش نین.»


عالموی فرقه فَریسی که خیلی پول دوست هَستَرِن، همه ایی چیزُو که شُشنُت شروع شُکِه به رِشخَند کِردِنِ عیسی.


ولی شما، به دشمَنُ خو محبت بُکنی، خُبی بُکنی و بدون توقع پس گِفتِن کَرض هادِی که پاداش خیلی گِپی اَگیری و چوکون خدای متعال اِبین چون خداوند با ناشُکرُ و بدکارُ مهربونِن


چونکه چَن وخت پیش، یه مَردی که نُمی تِئوداسَ و ادعا شَکِه به خوش کِسین پا بو، و تقریباً چارصد نُفر بهش مُلحَک بودِن. ولی به اُ شُکُشت و دُمباله روُش همه تاک و پِراک و نیست بودِن.


به اُ دُولُ مَناز. اگه ایطو اَکُنی، وا یاد اِتبَشِت که ایی تو نِهِی که به ریشه نگه اَکُنی، بلکه ریشه اَن که به تو نگه اَکُنت.


مسیح بِی همه مُرد تا کسونی که زنده اَن دگه نه بِی خوشُ، بلکه وا خاطر کسی زندگی بُکنِن که وا خاطرشُ مُرد و زنده بو.


به چه که همۀ اُشُ پِی نَعف خوشُئَن، نه نَعف عیسی مسیح.


پَ اُنچه که در شما زمینین، بُکُشین، یعنی بی‌عفتی، ناپاکی، هوا و هوس، خواسته بد و طمع که همو بُت‌پرستین.


اُ وا هر چه که نُمی خدا بَشِت و پرستش بَشِت ضدکاری اَکُنت، و بِی خوش بالاته اَبَرِه، طوری که توو معبد خدا اَنینگِت و بِی خو خدا اعلام اَکُنت.


هیمِنائوس و اسکندر اَ ایی دسته‌ان، که به اُشُ وا شِیطُن اُمسپاردِن تا یاد بِگِرِن که کفر نَگَن.


و اییُ هم اَفهمیم که شریعت بِی آدموی عادل نَن، بلکه بِی آدموی بدکار و نافرمُنِن، بِی بی‌دینُ و گناهكارُنِن، بِی اُشُ که مقدّس نَهَن و بِی اُشُ که کُفر اَگَن، بِی کسونی که به بَپ و مُم خو اَکُشِن و بِی کاتلُ،


عَرَک خوار نَبَشِت، زورگو نَبَشِت، بلکه آدم آرُمی بَشِت؛ دُمبال جر و دعوا نَبَشِت و پول پرست نَبَشِت.


به چه که پولدوستی ریشه همه طور بدین. وا خاطر هِمی حرص پولِن که بعضیُ اَ راه ایمُن به در بودَن و بِی خوشُ گرفتار دردُی زیادی شُکِردِن.


اُ آدم خودگیر بودِن و هیچی نافهمه. اُ حرص و ولع ایشَه بِی جنگ و جدل و جر و دعوا راه کَردوندِن سر کلمه ئُو، که ایی دیدِن کوری و اختلاف و تهمت و بدگمونی به بار اَتارِه


خیانتکار، بی ملاحظه و خودگیر اَبِن و عیاشیُ بِشتِه اَ خدا دوست شُهَه


اگه شما حکیکتاً اُ شریعت شاهُنه ئو طِبکِ نوشته مقدّس به اَنجُم بِرَسُنین که اَگِت: «به هَمسادَت مثه خوت دوست اِتبَشِت،» کارِ خُب اَکِردِین.


ولی الان شما به تکبر خو اَنازین. هر تکبری که ایطوکا بُبو، بَدِن!


ولی خدا بِشتِه فیض اَدِت. وا هِمی خاطر توو کتاب مَثَلُو نوشته بودِن: «خدا جلو آدموی متکبّر اِووسته، ولی به آدموی افتاده با لطف رفتار اَکُنت.»


همیطوَم شما ای نوخواسته ئُون، اَ شیخُ اطاعت بُکنین، همتُ توو رفتارِ وا همدگه جِمه افتادگی گَر بُکنین، به چه که، «خدا جلو آدموی متکبّر اِووسته، ولی وا آدموی افتاده با لطف رفتار اَکُنت.»


مخصوصنَم اُشُویی که، به خوشُ توو شهوتِ هوا هوسوی نجس کننده ول اَکُنِن و اقتدارُ کوچِک اَکُنِن. ایشُ ایکَک گستاخ و خود‌سَرَن، که وختی به موجودات پُر جلال آسَمُنی کفر اَگَن، ناتِرسَن؛


ولی ایشُ، مثه حیوُنُوی بی‌شعوری‌اَن، که اَ رو غریزه رفتار اَکُنِن، که وا دنیا هُندَن تا توو تله بِکَن و نابود بُبِن، و دربارهٔ چیزُیی که ازشُ غافلن، کُفر اَگِن، پَ اُشُ توو هلاکتشُ نابود اَبِن،


به چه که اُشُ بلند بلند گَپونی اَزَنِن که پُر اَ تکبر و نادونین، و وا هوا و هوسوی هرزۀ جسم، به اُشُویی گول اَزَنِن که تازگیُ اَ چنگ آدموی گمراه در رفتِن.


اُشُ اَ رو طمع خو، وا گَپُن گول زنک شمائو چَپو اَکُنِن. محکومیت اُشُ که اَ پِشتِرُن مَعیَن بودِن، بیکار نَنِشتِن و هلاکت اُشُ نخوافتِن!


ایشُ سُک‌سُکی‌اَن، دُمبال عیب و ایراد گِفتِنَن و پِی خواسته ئُوی پُر اَ گناهِ خوشوئَن؛ اَ لُووِشُ گَپوی پُر تکبر اَریزِه و وا خاطر نَعف خوشُ اَ بعضیُ طرفداری اَکُنِن.


اُغایه مِه اُمدی یه جناور وحشی اَ توو دیریا در اَهُندِن. اُ جناور وحشی ده تا شاخ و هفت تا سر ایشَستَه، و ده تا تاج رو شاخُشَ؛ و رو هر سَرِشَم نُمِ کُفر داری نوشته بودَه.


و وا خاطر دردُ و زخمُ خو به خدای آسَمُن نَعلت شاکِه. اُشُ اَ کارو خو توبه شُنَکِه.


تگرگوی گِپی که هر دُنه اش نِزیکِ پنجاه کیلوئَه اَ آسَمُن رو سر مردم رِخت. و مردم وا خاطر بلای تگرگ خدائو نَعلت شُکِه، چونکه ایی بلا اَ بس که سختَه.


مردم اَ حرارت شدید سُختِن و به نُم خدایی که کُدرَت ایی بلائُو دَسِشِن، نَعلت شُکِه. اُشُ توبه شُنَکِه و بِی اُ جلال شُنَدا.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan