Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




۱تیموتائوس 6:4 - کتاب مقدس به زبان بندری

4 اُ آدم خودگیر بودِن و هیچی نافهمه. اُ حرص و ولع ایشَه بِی جنگ و جدل و جر و دعوا راه کَردوندِن سر کلمه ئُو، که ایی دیدِن کوری و اختلاف و تهمت و بدگمونی به بار اَتارِه

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

هزارۀ نو

4 مستِ غرور شده است و هیچ نمی‌فهمد. چنین کس عطشی بیمارگونه به جرّ و بحث و مجادله بر سر کلمات دارد، که از آن حسد و نزاع و ناسزاگویی و بدگمانی برمی‌خیزد

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Persian Old Version

4 از غرورمست شده، هیچ نمی داند بلکه در مباحثات ومجادلات دیوانه گشته است که از آنها پدیدمی آید حسد و نزاع و کفر و ظنون شر

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

4 چنین شخصی پر از تکبر شده و فاقد درک و فهم است، و علاقه‌ای ناسالم به مجادلات و نزاعها دربارۀ مفهوم کلمات دارد، چیزی که منجر می‌گردد به حسادت، مشاجرات، گفتگوهای بدخواهانه، بدگمانی‌های شرارت‌بار،

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

مژده برای عصر جدید

4 خودپسند و بی‌فهم است و تمایل ناسالمی به مجادله و منازعه بر سر كلمات دارد. این باعث حسادت، دسته‌بندی، توهین، بدگمانی و

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

4 خودپسند و بی‌فهم است و تمایل ناسالمی به مجادله و منازعه بر سر کلمات دارد. این امر باعث حسادت، دسته‌بندی، توهین، بدگمانی و

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




۱تیموتائوس 6:4
44 Iomraidhean Croise  

بعد اَ ایکه پولس و برنابا با اُشُ خیلی مخالفت و جر و بحث شُکِه، کَرار بو که پولس و برنابا با چَن نُفر دگه وا شهر اورشلیم بِرَن و ایی مسئله ئو با حَواریُن و شیخُ در میون بُنوسِن.


ولی چون مسئله سر کلمه ئُو و نُمُ و شریعت خوتُن، پَ خوتُ حلش بُکنی. مه اُمناوا درباره ایی چیزُ حکم بُکنُم.»


ولی توو اُ شهر یه مَردی که نُمی شمعونَ زندگی شَکِه. اُ پِشتِرُن توو اُ شهر جادوگری شَکِه و مردم سامره اَ کاروش حیرون ئَرِن. شَمعون ادعا شَکِه به خوش کِسین.


با همدگه سازش بُکنی. تکبر تُنَبَشِت، بلکه وا آدموی ضعیف و ساده، آمد و رفت بُکنی. هیچِوَه به خوتُ عاکل مَدونی.


بیِی طوری درست رفتار بُکنیم که لایِک کسونین که توو روز روشنَن. وخت خو به عیاشی و عَرَک خواری و بی‌عفتی و هوس بازی و جر و دعوا و دیدن کوری نگذرُنیم،


به کسی که توو ایمُنی لَهوِزِن، میون خوتُ کبولی بُکنی، ولی نه بِی ایکه سر عکیده ئُو جر و دعوا بُکنی.


ولی به آدموی خودخواه و کسونی که اَ حکیکت اطاعت ناکُنِن بلکه اَ نادرستی اطاعت اَکُنِن، خشم و جَهل اَگِنت.


اگه اَم کسی بُخواد توو ایی کضیه جر و بحث بُکنت، اییُ بُدُنِت که نه ما و نه کلیسائُوی خدا ایطو رسمی مُنی.


به چه که اولاً وختی به‌عنوان کلیسا دور هم جمع اِبین، اَشنُوُم که میونتُ جدایی هَه و تا یه حدّی اییُ باور اَکُنُم.


هیچکَ بِی خو گول نَزَنت. اگه کسی اَ میونتُ گَمون اَکُنت که توو ایی دوره زمونه آدم با حکمتین، باشتا اُ آدم نادون بَشِت، بلکه با حکمت بَشِت.


چونکه شما هِنو جسمانین. وختی میونتُ دیدن کوری و جر و دعوان، مگه ایی نِشُن نادادِن که شما جسمانین و مثه بکیه آدمُ رفتار اَکُنین؟


به چه که اگه کسی به شما غُلُم خو بُکن، یا دار و ندارتُ بالا بِکَشِه، یا ازتُ سؤاستفاده بُکن، یا به خوش بالاته اَ شما بُدُنِت یا توو روتُ چَک بِزَنت، تحمل اَکُنین.


ولی اگه به همدگه کَک اَگیرین و قورت اَدِین، واسار بُبی که وا دَس همدگه نابود نِبی.


بیِیم خودگیر نِبیم و وا همدگه جَهل نگیریم و دیدن کور همدگه نِبیم.


به چه که اگه یکی با ایکه کسی نَن، به خوش کسی وا حساب اَتارِه، بِی خو گول اَزَنت.


در واکع بعضیُ اَ رو دیدن کوری و اَ رو چِهمُ هم چِهمی مسیحُ اعلام اَکُنِن، ولی بعضی دگه وا نیّت خُب.


همۀ کارو ئو بدون سُک سُک یا جر و بحث اَنجُم هادِین،


هیچ کاری ئو اَ سرِ خودخواهی یا تکبر مَکُنی، بلکه وا افتادگی بکیه ئو اَ خوتُ بِهتِه بُدُنی.


مَوالی کسی که اصرار ایشَه بِی خوار کِردِن بدن و پرستش فرشته‌ئُون، شمائو محروم بُکنت. ایطو کسی به خوش وا رؤیائُوش سرگرم اَکُنت و فکر نفسانی اُ آدم الکی به اُ مغرور ایکِردِن.


اُ وا هر چه که نُمی خدا بَشِت و پرستش بَشِت ضدکاری اَکُنت، و بِی خوش بالاته اَبَرِه، طوری که توو معبد خدا اَنینگِت و بِی خو خدا اعلام اَکُنت.


و نه بِی خوشُ وَخفِ چیچکائُو و شجره نومه ئُویی که تَمُنی شُنی بُکنِن، چون ایی چیزُ به عوض ایکه کار خدائو که اَ راه ایمُنِن جلو بُبَرِه، باعث دعوا مُرافه اِبوت.


شاوات معلّموی شریعت بَشِن، بدون ایکه بُدُنِن چه اَگُفتَن، یا اَ چه چیزی ایطو خاطر جمع دَم اَزدَن.


ناظر کلیسا نبایه نو ایمُن بَشِت، نَکه یه وَه خودگیر بَشِت و توو اُ محکومیتی بِکِت که ابلیس کَ.


ایی چیزُئو وا یادشُ بیار و توو محضر خدا بهشُ سفارش بُکن که سر کلمه ئُو جر و دعوا نَکُنَن، که خُب نَن، بلکه فَکَه اُشُویی که اَشنُوِنُ تباه اَکُنت.


اَ بحثویی که اَ رو نادونی و نفهمین، دوری بُکن، خوت اَدونی که جر و دعوا راه اَکَردُنِن.


خیانتکار، بی ملاحظه و خودگیر اَبِن و عیاشیُ بِشتِه اَ خدا دوست شُهَه


ولی اَ جنگ و جَدَلویی که اَ رو نادونین، اَ شجره نومه ئُو، اَ اختلافُ و جر و دعوا ئُو دربارۀ شریعت بِی خوت دور بُگنا، بِی چه که ایی چیزُ نه فُیدَه ایشَه و نه ارزشی.


کاکائُن عزیز مه، اییُ بُدُنی: هر‌کسی توو شنیدِنْ تُند، توی گُفتِنْ کُند و توو خشم اَم کُند بَشِت!


ولی ایشُ، مثه حیوُنُوی بی‌شعوری‌اَن، که اَ رو غریزه رفتار اَکُنِن، که وا دنیا هُندَن تا توو تله بِکَن و نابود بُبِن، و دربارهٔ چیزُیی که ازشُ غافلن، کُفر اَگِن، پَ اُشُ توو هلاکتشُ نابود اَبِن،


به چه که اُشُ بلند بلند گَپونی اَزَنِن که پُر اَ تکبر و نادونین، و وا هوا و هوسوی هرزۀ جسم، به اُشُویی گول اَزَنِن که تازگیُ اَ چنگ آدموی گمراه در رفتِن.


ولی ایی آدمُ به همۀ اُ چیزُیی که نافهمن توهین اَکُنِن، و همۀ اُ چیزُیی که مثه حیوُنُوی بی‌شعور اَ رو غریزه اَشُ اَفَهمِن، هموشو، نابودشُ اَکُنِن.


ایشُ سُک‌سُکی‌اَن، دُمبال عیب و ایراد گِفتِنَن و پِی خواسته ئُوی پُر اَ گناهِ خوشوئَن؛ اَ لُووِشُ گَپوی پُر تکبر اَریزِه و وا خاطر نَعف خوشُ اَ بعضیُ طرفداری اَکُنِن.


به چه که تو اَگِی: ”دارام؛ مال و مِنال جمع اُمکِردِن و محتاج هیچی نَهُم.“ و اَ ایکه بَدبَه، ذلیل، فَخیر، کور و لُخت و عوری غافلی.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan