1 Әҙәм балаһының ер йөҙөндәге тормошо – Ауыр хеҙмәт түгелме ни? Ғүмере көнлөксөнөң көндәренә оҡшаш түгелме?
Миңә ҡаршы яңынан-яңы шаһиттар сығараһың, Асыуыңды ҡабартаһың, Ғәскәрҙәрең тулҡын-тулҡын булып ябырыла.
Ҡатын-ҡыҙҙан тыуған әҙәм балаһының ғүмере ҡыҫҡа, Тормошо ҡайғы-хәсрәт, хәүефтән тора.
Ут сатҡыһының һауаға осҡаны дөрөҫ булғандай, Кешенең ғазап сигер өсөн тыуғаны ла хаҡ.
Күләгәгә зарыҡҡан ҡол, Эш хаҡын көткән ялсы һымаҡ ул.
Ауыҙыма яңы бер йыр һалды – Аллабыҙға гүзәл маҡтау йыры. Күптәр күреп тетрәнерҙәр әле, Раббыбыҙға инанырҙар.
Кешенең елде туҡтатырға ҡөҙрәте етмәгәндәй, үҙенең әжәл көнө өҫтөнән хакимлығы юҡ. Был көрәштә ҡотолоу юлы юҡ, яуызлыҡ яуызды ҡотҡармаҫ.
Әле иһә Раббы былай ти: – Теп-теүәл өс йылдан Моавтың дан-шөһрәте хурлыҡҡа әйләнәсәк. Ни тиклем күп һанлы булмаһындар, бик аҙҙары ғына ҡотолоп ҡалыр һәм улар көсһөҙ булыр.
Бөйөк Хаким миңә былай тине: – Теүәл бер йыл эсендә Ҡыдарҙың бөтә даны юҡҡа сығасаҡ.
– Бар, Хизкияһҡа әйт: «Атайың Дауыттың Аллаһы Раббы былай ти: „Доғаңды ишеттем, күҙ йәштәреңде күрҙем. Ҡара, Мин ғүмереңде ун биш йылға оҙайтам.
Йәрүсәлим менән яғымлы һөйләшегеҙ! Әсирлек дәүеренең бөткәнен, Ғәйептәренең әжере түләнгәнен, Гонаһтары өсөн язаны Раббы ҡулынан Икеләтә алғанын белдерегеҙ».
Был кеше үҙе һатылған йылдан башлап Яңырыу йылына тиклем ҡалған йылдарҙы һанап, хужаһы менән иҫәп-хисап яһаһын. Иреккә сығыу хаҡы шул йылдар һанына ҡарап иҫәпләнһен, ул хаҡ ялланып эшләүсенең эш хаҡы кеүек хисапланһын.
Ҡолоңдо иреккә ебәреүеңде ауыр ҡабул итмә, сөнки ул алты йыл эсендә ялланып хеҙмәт итеүселәрҙән ике тапҡырға артығыраҡ эшләне. Аллаң Раббы уның өсөн һәр эшеңә фатихаһын бирер.