7 Ҡайғы-хәсрәттән күҙҙәрем томаланды, Кәүҙәмдән тик шәүлә тороп ҡалды.
Ҡыҙарынды битем күп илауҙан, Үлем шәүләһе ҡунды күҙ ҡабағыма.
Дуҫтарым мине мыҫҡыллап көлә; Күҙҙәрем Аллаға төбәлеп йәш түгә.
Тиремде йыйырсыҡтар менән ҡапланың – Был миңә ҡаршы шаһитлыҡ итә. Ҡоро һөйәк ҡалыуым да миңә ҡаршы һөйләй.
Тәнемде ҡорт менән яра баҫҡан, Тирем ҡутырлаған, эренләгән.
Ыңғырашып хәлдән тайҙым; Түшәгем һыу күҙ йәшемдән һәр төн, Күп илауҙан сыланған мендәрем.
Күҙҙәремдең нуры һүнде хәсрәтемдән, Зәғифләнде дошмандарым арҡаһында.
Буш мәшәҡәт менән күләгә һымаҡ үтеп киткән ҡыҫҡа ғына ғүмере эсендә кеше өсөн нимә яҡшы икәнен кем белһен? Үҙенән һуң ҡояш аҫтында ниҙәр булырын кешегә кем әйтеп бирә алыр?
Шуға йөрәгебеҙгә ҡан һауҙы, Күҙҙәребеҙ томаланды.