42 खोन्कि अ़धिवो य़ङ्आ य़ङा, “मेत्छाछाचिएदा खाना देम आलाङ्मिओ! खानाएदाङ्का लिओ नुनुछाङ आलाङ्मिओ!
खोन्कि निनाम्हाङ काफाआ मो वारिसाएदा युवाकि लो, “हाङ्पा निनाम्हाङ्आ सोमाऩतुक्ताओ! खाना नुलोक लिसा! खो खानाएदा म़युङ्याङ।”
मरियम्आ सेवा मेत्तुओ य़ङ एनुङुवा एलिसिबाओ अ़साकोङ्वादाओ छा तान्ता। मोन्ग़रि एलिसिबा सेङ्लावाआ भेप्ता।
अ़ङ्का साङ्ओ कि खाना अ़ङ्हाङ्पाओ अ़मा त़लिसिन्किछाङ अ़ङ्काएदा त़तान्ओ?
देकिनालो खोक्कोसाआ अ़ङ्कावाको अ़चुप्पाङ हारुक्माछाङ ऩमित्ताङ्युङ्साङ। खा, हान्दाङ्का ओह्यात्नि झारा भुङ्ओ म़नाचिआ अ़ङ्का आलाङ्मिनि ऩलोङा।
“निनाम्हाङ्ओ अ़चुऩङ्दा म़ताओ हाङ निनाम्हाङ्आ आसिखा अ़प़ने! निनाम्मादु सेवाङ्नि लिने खोन्कि झारादाङ्का धानि निनाम्हाङ्ओ अ़चुऩङ लोङ्ने।”
अ़चुसुन्तुम्चि अब्राहाम, इसाक खोन्कि याकुब ओ। खोन्कि ख्रिस्त्छाङ पोक्दा मोचिओ अ़चुरावा ओ। झारादाङ्का तोक्पो निनाम्हाङ्ओ अ़धुन अ़चुऩङ चोन्ने! मोवात्निङा लिने।
आन्साकोङ्छ़ङ कापुङ खोन्कि काताला येसु नुलोक आन्म़क्आ खाम्ने। खोक्कोसाआ आदेङ तोक्माय़ङ अ़चुऩङ्नुमा अ़मित्ताकि सायापेप्माय़ङ क्रुस्दा स़माओ अ़तुक्वादा दित्छाङ मान्मित्अ़दा। खोन्ओसा ओन्ग़रि खोक्को निनाम्हाङ्ओ अ़चुहाङ्युङ्खाओ अ़चुचुप्ताङ्छुक्लिप्पा म़युङ्याङ।