13 Gehweorf us hwæt hwiga, halig Drihten; wes þinum scealcum wel eaðbede.
Þonne he his wordgebeot well gemunde; hreaw hine sona, þonne hi hynþa drugan, æfter his miltsa menigu gōdes.
For þon his folc demeð fægere Drihten, and he bið on his esnum agenum frefriend.
For ðam þa deadan þe on helle beoð, þin ne gemunan, ne ðe andetað ne ne heriað, swa swa we doð.
Wilt þu hu lange, wealdend Drihten, edwit þolian yfelum feondum and naman þinne nu bysmriað þa wiþerweardan wraþe wið ende?
Gehweorf nu, mægena god, milde and spedig þine ansyne ufan of heofenum;
gewite and beseoh wingeard þisne, þæt he mid rihte ræde gange, þæne ðin seo swiðre sette æt frymðe, and ofer mannes sunu, þe þu his mihte ær under ðe getrymedest, tires wealdend.
Wilt þu hu lange, wealdend Drihten, yrre þin acyðan swa onæled fyr?