2 On westene and on wege swylce and on wæterflodum wene ic swiðe, þæt ic ðe on halgum her ætywe, þæt ic þin wuldur and mægen wis sceawige.
Secað ge Drihten, and ge syððan beoð teonan gehwylce ful trume æghwær; secað his ansyne symble georne.
Hebbað neodlice nihta gehwylcere eowre handa on halig lof and bletsiað balde Drihten.
And hi þine mihte manna bearnum cyþan mid cynnum and mid cneorissum, þines mægenþrymmes mære wuldur riht and reðe rices þines.
[Line 1 missing] and geseon Godes willan, and þone ongitan; and he me gefriðie on his þam halgan temple.
Me wæran mine tearas for hlafas, ægþer ge on dæg ge on niht, þonne ic gehyrde mine fynd cweþan: “Hwær is þin God þe þu to hopast?”
þæt ic þonne gange to þinum altere and to þam Gode þe me bliðne gedyde on minum geogoðhade. Ic þe andette, Dryhten, mid sange and mid hearpan.
for ðam þu eart se ylca God þe nan unriht nelt. Ne mid þe ne wunað se yfelwillenda,
wærun godes mines gangas rihte, soðes kynincges symble on halgum.
He hi þa on hæftnyd hean gesealde and heora fæger folc on feondes hand.
Ys on þinre gesihðe soð andetnes, fæger halignes fæste gebletsad and weorðlic wlite wuldres þines.