19 Ac, la Drihten, ne afyr þinne fultum fram me, ac loca to minre generennesse.
Drihten, hwi gewitst þu swa feor fram us, and hwi noldest þu cuman to us to þære tide þe us nydþearf wæs?
Ic þe lufige, Drihten, for þæm þu eart min mægen.
Drihten, on ðinum mægene nu blissað ure kyning, and for þinre hælo he fægnað swiðe swiðlice.
Ne gewit þu fram me, for þam me synt earfoðu swyðe neh, and nis nan oþer þe wylle oððe mæge me gehelpan.
Ac licige þe nu, Dryhten, ic þe bidde þæt þu me arige, and ne lata þu to minum fultume.
Ic eom yrming and þearfa, and þeah Dryhten min gymð. Þu, Drihten, eart min friðiend and min gefultumend and min gescyldend; Drihten, min God, ne yld nu þæt þu me arie.
Ic eom wædla and worldþearfa; gefultuma me, god, frea ælmihtig. Þu me fultum eart fæste, Drihten, eart alysend min; ne lata þu awiht.