Sealm 2:12 - Anglo-Saxon Psalms c.890-950 AD

¹² Onfoð lare þy læs eow God yrre weorðe, and þy læs ge wendon of rihtum wege, for þæm þonne his yrre byð onæled, þonne beoð eadige þa þe nu on hine getrywað.

Sealm 2:12 Iomraidhean Croise

Sealm 1:6

for þam God wat hwylce weg þa rihtwisan geearnedon, ac þa unrihtwisan cumað to witum.

Sealm 109:20

Þis is weorc þara ­ ­ ­ ­ ­þe oft wraðe me trage tældan; ­ ­ ­ ­ ­tyne hine Dryhten þam þe sar sprece ­ ­ ­ ­ ­sawle minre.

Sealm 2:5

and he clypað to him on his yrre and gedrefð heora geþeaht.

Sealm 2:7

to þam þæt ic lære his willan and his æ. For þan cwæð Drihten to me: “Þu eart min sunu; nu todæg ic ðe acende.

Sealm 31:20

Þu hi gehydst and gehyldst hale and orsorge, ægðer ge modes ge lichaman, butan ælcere gedrefednesse þe menn þrowiað. Þu hi gescyldst on þinum temple wið ælcere tungan leahtrunge.

Sealm 34:8

Fandiað nu, þonne ongite ge þæt Drihten is swyðe sefte; eadig byð se wer þe to him cleopað.

Sealm 34:9

Ondrædon hine ealle his halige, for þæm þæm ne byð nanes goodes wana þe hine ondrædað.

Sealm 40:4

Eadig byð se wer þe his tohopa byð to swylcum Drihtne and ne locað næfre to idelnesse ne to leasungum ne to dysige.

Sealm 84:12

þæt bið eadig mann, ­ ­ ­ ­ ­se þe him ecean Godes to mundbyrde ­ ­ ­ ­ ­miht gestreoneð.