17 and of minum strengestum feondum and from eallum þam þe me hatedon, for þam hig wæron gestrangode ofer me.
Nu me fultum ys fæle Dryhten, ic fracuþe forseo feondas mine.
Þeah þe ic on midle mānes gange, þær me costunga cnyðdan geneahhe, a þu me weredest wraþum feondum þe me woldan yrre on acyðan; þu me geræhtest recene mid handa and me þin swyðre sneome hælde.
Beheald mine sawle, hæleþa wealdend, for þon ic geeadmeded eom ungemete swiðe. Alys me fram laþum; hi me lungre synt ealle ofer me ungemete strange.
Onsend þine handa of heanessum, alys me and genere wið lagustreamum manegum wæterum and wið manfolmum fremdra bearna and frecenra.
And geseoh eac mine fynd, for þam hi synt swyþe gemanigfealdode, and geseoh hu unrihtlice hi me hatiað.
Eall min ban (þæt is, min mægen) cwyð: “Eala Drihten, hwa is ðin gelica, for þam þu generest þone earman of þæs strengran anwealde, and þone wædlan and þone þearfan ahredst æt þæm þe hine swencað.”
Gyt libbað mine fynd and synt strengran þonne ic, and synt swiðe gemanigfealdode þa þe me mid unrihte hatiað.
Gemiltsa me, Drihten, and geseoh mine eaðmetto (hu earmne me habbað gedon mine fynd), for ðam þu eart se ylca God þe me uppahofe fram deaðes gatum,