9 Synd þine sacerdas on soðfæstnesse gōde gegierede, and gleawe nu þine þa halgan her blissiað.
Bletsa mine sawle bliþe Drihten; þu eart min Drihten God dædum swyþe, meahtum mære ofer manna bearn. Þu þe weorðlice wliteandette gōde gegyredest;
Ic his sacerdas swylce mid hælu georne gegyrwe, and gōde eac his þa halgan her habbað blisse.
Þonne on wuldre gefeoð wel þa halgan, beoð on heora husum bliðe gedreme.
Wepað nu and heofað, eall orlegu folc, for þam ure God eow hæfð ofercumen; and eac, ge Israhela, hebbað upp eowre handa and fægniað, and myrgað Gode mid wynsumre stemne,
habbað soðfæste symbel ece. Hi ansyne ecean Drihtnes habbað beorhtlice blisse and sibbe.
Habban þa mid wynne weorðe blisse, þa þe secean symble Drihten, and symble cweðen: “Sy þin miht, Drihten!” and þine hælu holde lufigean.
Drihten hine gegyrede gōde strengðe, and hine þa mid micle mægene begyrde. Drihten rixað, dema usser, and hine mid weorðlice wlite gegyrede. And þa ymbhwyrft eorþan getrymede, swa folde stod fæste syþþan.