ki mana täge ki thäc tietu këël wïthu, bäŋ kany mo jööt; 'ba beege ŋwiili keerge; ni beege kwör mo okwöt, ka atwøt mo onilwäk piny, mo bëëdö no odheeth, ni kär bääö, ni kär julö ki maaw.
Atöör marï ki dööt thøme moï anø käl kany kar bëët jwïëc jøøa no othøw. Bïëy beeye pëëm marï mano butï bääte, ni twöŋi beege aleeŋŋa marï mano uumï ki gø.›
Køøre geno ci wøk ni raŋge dëët jiy moa no othøw na gëëmö ki aani. Kiper twöŋi moo cam dëëtge ba thøw, ni ö maaci mana jääl ge ki gø ni bëëde ni ba bïp, ni putge tïmö na gïn mo raac døc ki baŋ jiy bëët.»
Uuni, wïthu parru parø kaace ki bëëtö maru mana bëëdu ki gø ki japa reyø bëët na raanynyu dëëtu ki ge, ni putu dëëtu jääl ki køør japa reyø bëët na tïïyu.