Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




Marcus 5:7 - An Tiomnadh Nuadh anns an Eadar-Theangachadh Ùr Gàidhlig 2017

7 Agus dh'èigh e le guth àrd, is thuirt e, “Dè mo ghnothach riutsa, Ìosa, a Mhic an Dè as ro àirde? Tha mi a' guidhe ort, tro Dhia, gun mo chur fo àmhghar.”

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Am Bìoball Gàidhlig 1992

7 Agus ghlaodh e le guth mòr, agus thubhairt e, Ciod mo ghnothach-sa riut, Iosa, a Mhic an Dè as ro‑àirde? Tha mi a’ cur ort à uchd Dhè, gun mo phianadh.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Am Bìoball Iomraidh Gàidhlig 1880 1992

7 Agus ghlaodh e le guth mòr, agus thubhairt e, Ciod mo ghnothach‐sa riut, Iosa, a Mhic an Dè as ro‑àirde? Tha mi a’ cur ort à uchd Dhè, gun mo phianadh.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Ann An Gàidhlig an Latha An-diugh 1986

7 Dh'eubh e àird a chlaiginn, “Dè an gnothach a th'agadsa riumsa, Iosa, a Mhic an Dè as àirde? Tha mi a' guidhe ort an ainm Dhè, na dèan mo phianadh.”

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Tiomnadh Nuadh (MacEachen) 1875

7 ʼSa g-eigheach le guth ard, thuirt e: Ciod mo ghnothachsa riut, Iosa Mhic an De is airde? guidheam ort as leth Dhe, nach pian thu mi.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




Marcus 5:7
29 Iomraidhean Croise  

Fhreagair Sìmon Peadar, “Is tusa an Crìosd, Mac an Dè bheò.”


Ach dh'fhan Ìosa sàmhach. Agus thuirt an t‑àrd‑shagart ris, “Tha mi gad chur fo mhionnan tron Dia bheò, innis dhuinn mas tu an Crìosd, Mac Dhè?”


Agus thàinig am buaireadair is thuirt e, “Mas tu Mac Dhè, can ris na clachan seo tionndadh nan aran.”


Agus seall, dh'èigh iad, “Dè an gnothach a th' agad leinne, a Mhic Dhè? An tàinig thu an seo airson ar cur fo àmhghar ron àm?”


ag ràdh, “Dè do ghnothach‑sa rinne, Ìosa o Nàsaret? An tàinig thu gar sgrios? Is aithne dhòmhsa cò thu – Aon Naomh Dhè.”


Ach dh'fhan esan sàmhach; cha tug e freagairt sam bith. A‑rithist cheasnaich an t‑àrd‑shagart e, ag ràdh, “An tusa an Crìosd, Mac an Aoin Bheannaichte?”


Agus uair sam bith a chunnaic na spioradan neòghlan e, thuiteadh iad sìos ma choinneamh agus ghlaodhadh iad a‑mach, “Is tusa Mac Dhè.”


Nuair a chunnaic e Ìosa o fhad' às, ruith e agus thilg e e fhèin sìos ma choinneamh.


Oir bha e ag ràdh ris, “Thig a‑mach às an duine, a spioraid neòghlain!”


Bidh e mòr, agus thèid Mac an Aoin as Àirde a ghabhail air; agus bheir an Tighearna Dia rìgh‑chathair athar, Daibhidh, dha.


“À! Dè do ghnothach‑sa rinne, Ìosa o Nàsaret? An tàinig thu gar sgrios? Is aithne dhòmhsa cò thu – Aon Naomh Dhè.”


Ach gràdhaichibh‑se ur nàimhdean, is dèanaibh math, is thugaibh iasad, gun dùil ri rud sam bith air ais, agus bidh ur duais mòr, is bidh sibh nur cloinn dhan Aon as Àirde, oir tha esan còir riuthasan a tha mì‑thaingeil agus olc.


Nuair a chunnaic e Ìosa, dh'èigh e a‑mach agus thuit e sìos ma choinneamh agus thuirt e le guth àrd, “Dè mo ghnothach riutsa, Ìosa, a Mhic an Dè as ro àirde? Tha mi a' guidhe ort gun mo chur fo àmhghar.”


Ach tha iad seo sgrìobhte airson 's gun creideadh sibh gur e Ìosa an Crìosd, Mac Dhè, agus tro bhith a' creidsinn, gum biodh beatha agaibh na ainm‑san.


Lean i seo Pòl agus sinne, ag èigheach a‑mach, “Tha na daoine seo nan seirbheisich dhan Dia as àirde, a tha a' cur an cèill dhuibh slighe na slàinte.”


Ach ghabh cuid dhen mhuinntir Iùdhach, luchd tilgeil a‑mach dheamhan, a bha a' dol o àite gu àite, os làimh ainm an Tighearna Ìosa ainmeachadh thairis orrasan san robh na spioradan olca, ag ràdh, “Tha mi gar cur fo mhionnan tro Ìosa, a tha Pòl a' searmonachadh.”


Agus fhad 's a bha iad a' dol air adhart air an rathad thàinig iad gu uisge àraidh agus thuirt an caillteanach, “Seall, seo uisge! Dè a tha gam bhacadh bho a bhith air mo bhaisteadh?”


Brùthaidh Dia na sìthe a dh'aithghearr an Sàtan for casan. Gun robh gràs ar Tighearna Ìosa còmhla ribh.


A nis, ma‑thà, a chionn 's gu bheil compàirteachadh dhe fhuil 's dhe fheòil aig a' chloinn, san aon dòigh, ghabh esan cuideachd pàirt sna h‑aon rudan, airson 's, tron bhàs, gun sgriosadh e esan aig an robh cumhachd a' bhàis – 's e sin an diabhal –


Oir b' e am Melchisedec seo, rìgh Shàleim, sagart an Dè as Àirde, a choinnich ri Abrahàm 's e a' tilleadh bho spadadh nan rìghrean agus bheannaich esan e,


Tha thu a' creidsinn gu bheil Dia na aon; is math a tha thu a' dèanamh. Tha fiù 's na deamhain a' creidsinn 's a' dol air chrith.


Oir mura do chaomhain Dia na h‑ainglean a pheacaich, ach gun do thilg e iad a dh'Ifrinn le sèinichean dorchadais, gus an gleidheadh airson an toirt thairis do bhreitheanas;


Tha an neach a tha ris a' pheacadh on diabhal, on a tha an diabhal air a bhith a' peacachadh on toiseach. B' ann air a shon seo a nochd Mac Dhè, airson 's gun cuireadh e às do dh'obraichean an diabhail.


Agus na h‑ainglean nach do ghlèidh an ciad inbhe ach a dh'fhàg an àite còmhnaidh fhèin, ghlèidh e iad ann an sèinichean shìorraidh fo dhorchadas, airson breitheanais an latha mhòir.


Mar sin, bithibh aoibhneach, a nèamhan, agus sibhse a tha a' còmhnaidh annta. Is mairg dhan talamh agus dhan mhuir, oir thàinig an Diabhal a‑nuas thugaibh le feirg mhòir, is fios aige gu bheil an ùine aige goirid.”


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan