Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




Iùdas 1:12 - An Tiomnadh Nuadh anns an Eadar-Theangachadh Ùr Gàidhlig 2017

12 Tha iad seo nan smalan nur fèillean, nuair a tha iad, gun eagal, air chuirm còmhla ribh, gan ionaltradh fhèin; sgòthan gun uisge, air an giùlain mun cuairt le gaothan; craobhan foghair air nach eil toradh, dà thuras marbh, spìonte às na freumhaichean.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Am Bìoball Gàidhlig 1992

12 Is smalan iad sin nur cuirmean gràidh, nuair a tha iad air cuirmean maille ribh, gam beathachadh fhèin gun eagal: is neòil iad gun uisge, air an giùlan mun cuairt le gaothan; craobhan searg-mheasach, gun toradh; dà uair marbh, air an spìonadh as am freumhan;

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Am Bìoball Iomraidh Gàidhlig 1880 1992

12 Is smalan iad sin nur cuirmean gràidh, nuair a tha iad air cuirmean maille ribh, gam beathachadh fhèin gun eagal: is neòil iad gun uisge, air an giùlan mun cuairt le gaothan; craobhan searg‐mheasach, gun toradh; dà uair marbh, air an spìonadh as am freumhan;

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Tiomnadh Nuadh (MacEachen) 1875

12 Tha iad ʼnan smal ʼnam feisdean, a g-ithe chuilmean comhla gun sgàth, a gabhail an satha; is neoil gun uisge iad, a tha air an iomain mun cuairt le gaoithean, is craobhan faghair iad gun mheas, dà uair marbh, spionte as am friamhaichean,

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




Iùdas 1:12
35 Iomraidhean Croise  

Ach nuair a dh'èirich a' ghrian chaidh a losgadh, agus a chionn 's nach robh freumh aige, shearg e às.


Fhreagair esan, “Gach lus nach do chuir m' Athair nèamhaidh‑sa, thèid a spìonadh on fhreumh.


Agus nuair a dh'èirich a' ghrian chaidh a losgadh, agus a chionn 's nach robh freumh aige, shearg e às.


Ach ma chanas an seirbheiseach sin na chridhe, ‘Tha mo mhaighstir a' cur dàil na thilleadh,’ agus gun tòisich e air na seirbheisich is na bana‑sheirbheisich a bhualadh agus a bhith ag ithe, ag òl is a bhith air mhisg,


“Bha duine beairteach àraidh ann a bha air èideadh ann am purpaidh agus anart grinn a bha a' fèisteadh gu sòghail gach latha.


“Bithibh faiceallach, air eagal 's gum bi ur cridheachan air an draghadh sìos le geòcaireachd agus le misg, agus le cùraman na beatha seo, agus gun tig an latha sin oirbh gu luath mar ribe.


Thuit cuid air creig, agus nuair a bha e air fàs, shearg e, air sgàth 's nach robh fliuichead aige.


Airson 's nach bi sinn tuilleadh nar leanabanan, air ar tonn‑luasgadh agus air ar giùlain mun cuairt leis a h‑uile gaoth teagaisg, le caran dhaoine, le seòltachd ann an innleachdan mheallta.


's e an crìoch a bhith air an sgrios, 's e an dia aca am brù, 's tha a' ghlòir aca nan nàire, agus tha na h‑inntinnean aca stèidhichte air gnothaichean talmhaidh.


Ach ise a tha beò airson sògh, ged a tha i beò, tha i marbh.


Na bithibh air ur toirt air seachran le teagasgan a tha caochlaideach is coimheach; oir tha e math dhan chridhe a bhith air a neartachadh le gràs, agus chan ann le biadhan nach do rinn feum dhaibhsan a chleachd iad.


Tha sibh air a bhith beò air an talamh ann an sògh is fèin‑thoileachadh. Tha sibh a' biadhadh ur cridheachan ann an latha marbhaidh.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan