Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




Eòin 1:51 - An Tiomnadh Nuadh anns an Eadar-Theangachadh Ùr Gàidhlig 2017

51 An uair sin thuirt e ris, “Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh ribh, chì sibh nèamh air fhosgladh, agus ainglean Dhè a' dol suas agus a' tighinn a‑nuas air Mac an Duine.”

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Am Bìoball Gàidhlig 1992

51 Agus thubhairt e ris, Gu deimhinn deimhinn tha mi ag ràdh ribh, na dhèidh seo chì sibh nèamh fosgailte, agus aingil Dhè a’ dol suas agus a’ teachd a‑nuas air Mac an Duine.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Am Bìoball Iomraidh Gàidhlig 1880 1992

51 Agus thubhairt e ris, Gu deimhinn deimhinn tha mi ag ràdh ribh, na dhèidh seo chì sibh nèamh fosgailte, agus aingil Dhè a’ dol suas agus a’ teachd a‑nuas air Mac an Duine.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Tiomnadh Nuadh (MacEachen) 1875

51 Us thuirt e ris: Gu firinneach firinneach tha mi g-radh ribh, gum faic sibh neamh fosgailte, agus ainglean De a direadh ʼsa tearnadh air Mac an duine.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




Eòin 1:51
55 Iomraidhean Croise  

“Nuair a thig Mac an Duine na ghlòir, agus na h‑ainglean naomha uile còmhla ris, suidhidh e an uair sin air rìgh‑chathair a ghlòire.


Thèid Mac an Duine air falbh dìreach mar a tha e sgrìobhte ma dheidhinn, ach is mairg dhan fhear sin leis an tèid Mac an Duine a bhrath; bhiodh e na b' fheàrr dhan duine sin mura robh e air a bhreith riamh.”


Agus nuair a chaidh Ìosa a bhaisteadh, sa bhad chaidh e suas às an uisge, agus seall, chaidh na nèamhan fhosgladh dha, agus chunnaic e Spiorad Dhè a' tighinn sìos mar chalman agus a' tighinn air.


An uair sin dh'fhàg an diabhal e, agus, seall, thàinig ainglean agus bha iad a' frithealadh dha.


Agus thuirt Ìosa ris, “Tha tuill aig na sionnaich, agus neadan aig eòin an adhair, ach chan eil àite aig Mac an Duine far an cuir e sìos a cheann.”


Ach airson 's gum faod fios a bhith agaibh gu bheil ùghdarras aig Mac an Duine air an talamh airson peacaidhean a mhathadh …” An uair sin thuirt e ris an fhear air an robh a' phairilis, “Èirich, tog do leabaidh agus thalla dhad thaigh.”


Nuair a bha e a' tighinn a‑nìos às an uisge, chunnaic e na nèamhan gan reubadh fosgailte agus an Spiorad a' tighinn a‑nuas air mar chalman.


Agus thuirt Ìosa, “Is mi, agus chì sibh Mac an Duine na shuidhe air deas‑làimh a' Chumhachd, agus a' tighinn cuide ri neòil nèimh.”


Agus gu h‑aithghearr bha mòr‑shluagh de dh'armailt nèamhaidh còmhla ris an aingeal a' moladh Dhè agus ag ràdh:


Agus nochd aingeal an Tighearna riutha, agus dheàlraich glòir an Tighearna mun cuairt orra, agus ghabh iad eagal mòr.


Agus nochd aingeal o nèamh ris, ga neartachadh.


Ach on àm seo air adhart, bidh Mac an Duine na shuidhe air deas‑làimh cumhachd Dhè.”


Fhad 's a bha iad ann an imcheist mun seo, seall, sheas dithis dhaoine ann an aodaichean deàlrach rin taobh.


A‑nis, nuair a bha an sluagh gu lèir air am baisteadh, agus Ìosa cuideachd air a bhaisteadh, agus e ag ùrnaigh, chaidh nèamh fhosgladh,


Fhreagair Ìosa, “Tha thu a' creidsinn a chionn 's gun do dh'innis mi dhut gum faca mi thu fon chrann‑fhìge. Chì thu rudan nas motha na sin.”


“Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh ribh, an neach nach tèid a‑steach do chrò nan caorach tron doras, ach a shreapas suas air dhòigh eile, 's e mèirleach agus creachadair a th' ann.


Mar sin thuirt Ìosa riutha a‑rithist, “Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh ribh gur mise doras nan caorach.


Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh ribh, chan eil seirbheiseach nas motha na a mhaighstir, agus chan eil teachdaire nas motha na an neach a chuir a‑mach e.


Fhreagair Ìosa, “An leig thusa do bheatha sìos air mo shon‑sa? Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh riut nach gairm an coileach gus an àich thu mi trì tursan.”


Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh ribh, ge b' e cò a chreideas annamsa, nì esan cuideachd na h‑obraichean a tha mise a' dèanamh. Agus nì e obraichean nas motha na iad seo, a chionn 's gu bheil mise a' dol chun an Athar.


Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh ribh gun dèan sibhse caoineadh is caoidh, ach nì an saoghal aoibhneas. Bidh sibhse brònach, ach tionndaidhidh ur bròn gu aoibhneas.


Air an latha sin chan iarr sibh rud sam bith ormsa. Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh ribh, ge b' e dè a dh'iarras sibh air an Athair nam ainm‑sa, gun toir e dhuibh e.


Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh riut, nuair a bha thu na b' òige, chuir thu d' aodach ort fhèin agus choisich thu far am bu mhiann leat; ach nuair a bhios tu aosta, sìnidh tu a‑mach do làmhan, agus cuiridh neach eile d' aodach ort, agus bheir e thu an taobh nach eil thu a' miannachadh.”


Fhreagair Ìosa e, “Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh riut, mura bi neach air a bhreith a‑rithist, chan urrainn dha rìoghachd Dhè fhaicinn.”


Fhreagair Ìosa, “Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh riut, mura bi neach air a bhreith o uisge agus on Spiorad chan urrainn dha a dhol a‑steach do rìoghachd Dhè.


Mar sin fhreagair Ìosa iad, “Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh ribh nach eil e comasach dhan Mhac rud sam bith a dhèanamh uaithe fhèin, ach na chì e an t‑Athair a' dèanamh, oir gach rud a bhios esan a' dèanamh tha am Mac a' dèanamh cuideachd.


Agus thug e ùghdarras dha airson breith a thoirt, oir is esan Mac an Duine.


Fhreagair Ìosa iad, “Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh ribh, tha sibh gam shireadh, chan ann a chionn 's gum faca sibh na comharraidhean mìorbhaileach, ach a chionn 's gun do dh'ith sibh dhe na lofaichean agus gun robh sibh air ur sàsachadh.


An uair sin thuirt Ìosa riutha, “Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh ribh, cha b' e Maois a thug dhuibh an t‑aran o nèamh, ach 's e m' Athair‑sa a tha a' toirt dhuibh an arain fhìor o nèamh.


Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh ribh, an neach a tha a' creidsinn, tha a' bheatha shìorraidh aige.


Mar sin thuirt Ìosa riutha, “Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh ribh, mura h‑ith sibh feòil Mhic an Duine, agus mura h‑òl sibh fhuil, chan eil beatha agaibh annaibh.


Fhreagair Ìosa, “Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh ribh, ge b' e cò a nì peacadh, is e tràill dhan pheacadh a th' ann.


Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh ribh, ma chumas neach m' fhacal‑sa, chan fhaic e bàs gu bràth.”


Thuirt Ìosa riutha, “Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh ribh, mun robh Abrahàm ann, ‘Is mi.’”


is chunnaic e na nèamhan air am fosgladh agus rudeigin coltach ri siota mòr a' tighinn a‑nuas thuige, air a leigeil sìos le a cheithir oiseanan air an talamh.


Agus thuirt e, “Seallaibh, tha mi a' faicinn nan nèamhan fosgailte agus Mac an Duine na sheasamh aig deas‑làimh Dhè.”


Agus dhuibhse, an fheadhainn a th' air ur claoidh, faochadh còmhla rinne aig foillseachadh an Tighearna Ìosa o nèimh le ainglean a chumhachd


Pàighidh iad seo peanas, sgrios shìorraidh o làthair an Tighearna agus o ghlòir a chumhachd,


Agus feumaidh e a bhith air aideachadh gur mòr dìomhaireachd na diadhaidheachd: a bh' air fhoillseachadh san fheòil, air a dhearbhadh fìreanta leis an Spiorad, air fhaicinn le ainglean, air a shearmonachadh am measg nan Cinneach, a chaidh creidsinn ann anns an t‑saoghal, 's a bha air a thogail suas ann an glòir.


Nach eil iad uile nan spioradan‑frithealaidh, air an cur a‑mach gus seirbheis a dhèanamh dhaibhsan a tha an impis sàbhaladh fhaighinn mar oighreachd?


Agus cuideachd rinn Enoch, a bha dhen t‑seachdamh ginealach o Àdhamh, fàidheadaireachd mun deidhinn, ag ràdh, “Seall, thàinig an Tighearna le deich mìle dhen fheadhainn naomh aige,


Agus chunnaic mi nèamh air fhosgladh, agus seall, each geal agus b' e Dìleas is Fìor an t‑ainm a bh' airsan a bha na shuidhe air, agus ann am fìreantachd tha e a' toirt breith 's a' cogadh.


Às dèidh nan rudan seo chunnaic mi, agus seall, doras fosgailte air nèamh, agus bha a' chiad ghuth a chuala mi mar thrombaid a' bruidhinn rium, ag ràdh, “Thig suas an seo, agus seallaidh mi dhut na dh'fheumas tachairt às dèidh nan rudan sin.”


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan