Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




Eabhraidhich 2:14 - An Tiomnadh Nuadh anns an Eadar-Theangachadh Ùr Gàidhlig 2017

14 A nis, ma‑thà, a chionn 's gu bheil compàirteachadh dhe fhuil 's dhe fheòil aig a' chloinn, san aon dòigh, ghabh esan cuideachd pàirt sna h‑aon rudan, airson 's, tron bhàs, gun sgriosadh e esan aig an robh cumhachd a' bhàis – 's e sin an diabhal –

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Am Bìoball Gàidhlig 1992

14 Uime sin, a mheud is gu bheil aig a’ chloinn co‑roinn de fheòil agus de fhuil, ghabh esan mar an ceudna roinn dhiubh sin; a‑chum tre an bhàs gun claoidheadh e esan aig a bheil cumhachd a’ bhàis, is e sin an diabhal;

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Am Bìoball Iomraidh Gàidhlig 1880 1992

14 Uime sin, a mheud is gu bheil aig a’ chloinn co‑roinn de fheòil agus de fhuil, ghabh esan mar an ceudna roinn dhiubh sin; a‑chum tre an bhàs gun claoidheadh e esan aig a bheil cumhachd a’ bhàis, is e sin an diabhal;

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Tiomnadh Nuadh (MacEachen) 1875

14 A bhrigh ma ta gum beil a chlann a comh-phairteachadh de dhʼ fheoil ʼs de dhʼ fhuil, is amhuil sin a ghabh e fhein comh-roinn sna nichean ciadna: los le bhàs gun sgriosadh e esan aig an robh cumhachd a bhàis, se sin an deomhan;

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




Eabhraidhich 2:14
32 Iomraidhean Croise  

Agus fhreagair Ìosa esan, “Is beannaichte thusa, a Shìmoin Bhar‑Iònah, oir cha do dh'fhoillsich feòil is fuil seo dhutsa ach m' Athair‑sa a th' air nèamh.


“An uair sin canaidh e riuthasan air a làimh chlì, ‘Thallaibh uam, a luchd mhallaichte, dhan teine sìorraidh a chaidh ullachadh dhan diabhal agus dha na h‑ainglean aige.


Chaidh am Facal a dhèanamh na fheòil agus ghabh e còmhnaidh nar measg. Chunnaic sinne a ghlòir‑san, mar ghlòir an Aonghin on Athair, làn gràis agus fìrinn.


Gu deimhinn, deimhinn tha mi ag ràdh ribh, mura tuit gràinne cruithneachd dhan talamh agus gum bàsaich i, fanaidh i na h‑aonar, ach ma bhàsaicheas i, bheir i a‑mach toradh mòr.


Oir airson an adhbhair sin fhuair Crìosd bàs, agus bha e beò a‑rithist, airson 's gum biodh Tighearnas aige an dà chuid thar nam mairbh is nam beò.


Oir rinn Dia an rud nach b' urrainn dhan lagh – air a lagachadh leis an fheòil – a dhèanamh, a' cur a Mhic fhèin ann an coltas feòla peacaich agus airson peacaidh, dhìt e am peacadh san fheòil,


thagh Dia na tha ìosal 's air a chur ann an suarachas san t‑saoghal agus na rudan nach eil ann, airson nan rudan a tha ann, a thoirt gu neoni,


A‑nis tha mi ag ràdh seo, a bhràithrean, nach urrainn do dh'fheòil is do dh'fhuil rìoghachd Dhè a shealbhachadh, cha mhotha a shealbhaicheas truaillidheachd neo‑thruaillidheachd.


Ach nuair a thàinig lànachd na h‑ùine, chuir Dia a Mhac fhèin a‑mach, air a bhreith o mhnaoi, air a bhreith fon lagh,


Dhì‑armaich e na riaghladairean 's na h‑ùghdarrasan, agus nàraich e gu follaiseach iad, le bhith a' buadhachadh thairis orra – annsan.


Agus feumaidh e a bhith air aideachadh gur mòr dìomhaireachd na diadhaidheachd: a bh' air fhoillseachadh san fheòil, air a dhearbhadh fìreanta leis an Spiorad, air fhaicinn le ainglean, air a shearmonachadh am measg nan Cinneach, a chaidh creidsinn ann anns an t‑saoghal, 's a bha air a thogail suas ann an glòir.


ach a‑nis, a chaidh fhoillseachadh tro thaisbeanadh ar Slànaigheir, Crìosd Ìosa, a chuir gu neoni am bàs, agus a thug gu solas is gu beatha is gu neo‑thruaillidheachd e, tron t‑soisgeul,


agus tha sinne air ar naomhachadh leis an toil seo, tro thairgsinn chuirp Ìosa Crìosd aon uair is gu sìorraidh.


Mar sin, nuair a tha e a' tighinn chun an t‑saoghail, tha Crìosd ag ràdh: “Ìobairt agus tabhartas, cha robh mi ag iarraidh, ach dh'ullaich thu corp dhòmhsa;


Air an adhbhar sin, bha e mar fhiachaibh air a bhith air a dhèanamh coltach ri a bhràithrean sa h‑uile sìon, airson 's gum biodh e na àrd‑shagart tròcaireach agus dìleas anns na bhuineadh do Dhia, gus rèite a dhèanamh airson pheacaidhean an t‑sluaigh.


Oir, a chionn 's gun do dh'fhuiling e fhèin 's gun deach a bhuaireadh, tha e comasach air iadsan a tha fo bhuaireadh a chuideachadh.


Oir chan eil àrd‑shagart againne nach urrainn co‑fhaireachdainn a nochdadh dhar laigsean; ach a chaidh a bhuaireadh anns gach rud coltach rinn fhèin, ach às aonais peacaidh.


Agus air an adhbhar sin, is esan eadar‑mheadhanair cùmhnaint ùir, oir gun do bhàsaich e airson saorsa o eu‑ceartan a thachair fon chiad chùmhnant, airson 's gum faigh iadsan a th' air an gairm gealladh na h‑oighreachd shìorraidh.


Chaidh a ro‑aithneachadh dha‑rìribh ro leagail bhunaitean an t‑saoghail, ach chaidh a nochdadh anns na h‑amannan dheireannach dhuibhse,


agus esan a tha beò, is a bha marbh, agus seall, tha mi beò gu saoghal nan saoghal, agus tha iuchraichean a' bhàis is Ifrinn agam.


Agus chaidh an dràgon mòr a thilgeil sìos, an seann nathair, esan ris an canar an Diabhal, agus Sàtan, esan a tha a' mealladh an saoghal gu lèir, chaidh a thilgeil chun na talmhainn, agus bha na h‑ainglean aige air an tilgeil sìos còmhla ris.


Na biodh eagal idir ort o na tha thu dol a dh'fhulang. Seall! Tha Sàtan gus cuid agaibh a thilgeil dhan phrìosan gus an tèid ur dearbhadh, agus bidh trioblaid agaibh airson deich latha. Bi dìleas gu bàs, agus bheir mi crùn na beatha dhut.


Agus ghlac e an dràgon, an t‑seann nathair, as e an Diabhal agus Sàtan, is cheangail esan e airson mìle bliadhna.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan