Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




Eabhraidhich 2:11 - An Tiomnadh Nuadh anns an Eadar-Theangachadh Ùr Gàidhlig 2017

11 Oir tha an dà chuid – esan a tha a' naomhachadh 's iadsan a th' air an naomhachadh – uile on aon fhear; air an adhbhar sin chan eil nàire air ‘bràithrean’ a ghabhail orra,

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Am Bìoball Gàidhlig 1992

11 Oir tha araon an tì a naomhaicheas, agus iadsan a naomhaichear, uile o aon: air an adhbhar sin cha nàir leis bràithrean a ghairm dhiubh,

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Am Bìoball Iomraidh Gàidhlig 1880 1992

11 Oir tha araon an tì a naomhaicheas, agus iadsan a naomhaichear, uile o aon: air an adhbhar sin cha nàir leis bràithrean a ghairm dhiubh,

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Tiomnadh Nuadh (MacEachen) 1875

11 Oir esan a tha naomhachadh, us iadsan a tha air an naomhachadh, ʼsann bho a h-aon iad uile. Air an aobhar sin cha nàr leis braithrean a chantuinn riu, a g-radh:

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




Eabhraidhich 2:11
19 Iomraidhean Croise  

“Agus freagraidh an Rìgh iad, ‘Gu deimhinn, tha mi ag ràdh ribh, chun na h‑ìre a rinn sibh e do dh'aon dhe na bràithrean as lugha agamsa, rinn sibh dhòmhsa e.’


An uair sin thuirt Ìosa riutha, “Na biodh eagal oirbh. Thallaibh, agus canaibh rim bhràithrean a dhol a Ghalile, agus an sin chì iad mi.”


Agus a' coimhead mun cuairt orrasan a bha nan suidhe timcheall air, thuirt e, “Seallaibh, mo mhàthair agus mo bhràithrean!


Oir ge b' e a ghabhas nàire mum dheidhinn‑sa agus m' fhaclan sa ghinealach adhaltranach is olc seo, bidh Mac an Duine cuideachd a' gabhail nàire dhethsan nuair a thig e ann an glòir Athar 's nan ainglean naomha.”


Oir ge b' e a ghabhas nàire mum dheidhinn‑sa agus m' fhaclan, bidh Mac an Duine a' gabhail nàire dhethsan nuair a thig e na ghlòir fhèin agus ann an glòir an Athar 's nan ainglean naomha.


Agus air an son‑san tha mise gam naomhachadh fhèin, airson 's gum bi iadsan cuideachd air an naomhachadh ann am fìrinn.”


airson 's gum bi iad uile nan aon; dìreach mar a tha thusa, Athair, annamsa, agus mise annadsa, gum bi iadsan cuideachd annainne, airson 's gun creideadh an saoghal gun do chuir thusa a‑mach mi.


Thuirt Ìosa rithe, “Na cùm grèim orm, oir cha deach mi fhathast suas gum Athair. Ach thalla gu mo bhràithrean agus can riutha, ‘Tha mise a' dol suas gum Athair‑sa agus gu ur n‑Athair‑se, agus gu mo Dhia‑sa agus ur Dia‑se.’”


Agus rinn e o aon duine a h‑uile nàisean dhen chinne‑daonna airson fuireach air aghaidh na talmhainn gu lèir, às dèidh dha amannan ro‑òrdaichte a shuidheachadh, agus crìochan an àite‑còmhnaidh‑san,


‘Oir annsan tha sinn beò 's a' gluasad 's tha ar bith againn’, mar a tha fiù 's cuid dhe ur bàird fhèin air a ràdh: ‘Oir is sinne cuideachd a shliochd‑san.’


Oir iadsan a ro‑aithnich e, ro‑òrdaich e cuideachd gus a bhith air an co‑chumadh ri ìomhaigh a Mhic, airson 's gum biodh esan na chiad‑ghin am measg mhòran bhràithrean.


Ach nuair a thàinig lànachd na h‑ùine, chuir Dia a Mhac fhèin a‑mach, air a bhreith o mhnaoi, air a bhreith fon lagh,


agus tha sinne air ar naomhachadh leis an toil seo, tro thairgsinn chuirp Ìosa Crìosd aon uair is gu sìorraidh.


Oir le aon ìobairt, rinn e foirfe gu sìorraidh iadsan a th' air an naomhachadh.


Ach bha iad a' miannachadh tìr na b' fheàrr, 's e sin, tìr nèamhaidh. Mar sin, chan eil nàire air Dia a bhith air ainmeachadh mar an Dia acasan; oir dh'ullaich esan baile dhaibh.


Mar sin, dh'fhuiling Ìosa cuideachd air taobh a‑muigh a' gheata, airson 's gun naomhaicheadh e an sluagh tro fhuil fhèin.


A nis, ma‑thà, a chionn 's gu bheil compàirteachadh dhe fhuil 's dhe fheòil aig a' chloinn, san aon dòigh, ghabh esan cuideachd pàirt sna h‑aon rudan, airson 's, tron bhàs, gun sgriosadh e esan aig an robh cumhachd a' bhàis – 's e sin an diabhal –


Mar sin, a bhràithrean naomha, aig a bheil compàirt sa ghairm nèamhaidh, thugaibh fa‑near an t‑abstol agus àrd‑shagart ar n‑aideachaidh, Ìosa.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan