Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




2 Corintianach 11:3 - An Tiomnadh Nuadh anns an Eadar-Theangachadh Ùr Gàidhlig 2017

3 Ach tha eagal orm, mar a mheall an nathair Eubha le a chuilbheartan, gum bi ur n‑inntinnean‑se air an treòrachadh air seachran o shìmplidheachd is fìorghlaine do Chrìosd.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Am Bìoball Gàidhlig 1992

3 Ach tha eagal orm, mar a mheall an nathair Eubha le a cuilbheartachd, mar sin gun truaillear, air dòigh sam bith, ur n‑inntinn-se on aon-fhillteachd a tha ann an Crìosd.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Am Bìoball Iomraidh Gàidhlig 1880 1992

3 Ach tha eagal orm, mar a mheall an nathair Eubha le a cuilbheartachd, mar sin gun truaillear, air dòigh sam bith, ur n‑inntinn‐se on aon‐fhillteachd a tha ann an Crìosd.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Tiomnadh Nuadh (MacEachen) 1875

3 Ach tha eagal orm, ceart mar a mheall an nathair Eubha le a ceilg, gun truaillear ur n-inntinn-sa, agus gun tuit sibh bho ʼn aon-fhillteachd a thʼ ann an Criosta.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




2 Corintianach 11:3
47 Iomraidhean Croise  

Oir èiridh crìosdan brèige agus fàidhean brèige is nì iad comharraidhean mòra agus iongantasan, airson 's – nan robh e an comas – fiù 's an fheadhainn thaghte fhèin a mhealladh.


Tha sibhse o ur n‑athair an diabhal agus is iad miannan ur n‑athar as toigh leibh a dhèanamh. Bha esan na mhurtair on toiseach, agus cha sheas e anns an fhìrinn, a chionn 's nach eil fìrinn ann. Nuair a dh'innseas e breug, is ann uaithe fhèin a tha e a' bruidhinn, oir is e breugaire a th' ann agus is esan athair na brèige.


an neach a nì earail, na earalachadh; an neach a bhuilicheas, ann am fialaidheachd; an neach a threòraicheas, gu dìcheallach; an neach a nì gnìomhan tròcaireach, gu sunndach.


Oir is e seo ar bòst: fianais ar cogais, gun do ghiùlain sinne sinn fhèin san t‑saoghal, ann an sìmplidheachd is dùrachd dhiadhaidh agus chan ann ann an gliocas feòlmhor, ach ann an gràs Dhè, agus gu h‑àraidh dhur taobh‑se.


Oir fulaingidh sibh e ma nì cuideigin tràillean dhuibh, no ma dh'itheas cuideigin sibh, no ma ghabhas cuideigin brath oirbh, ma dh'àrdaicheas cuideigin e fhèin, ma bhuaileas cuideigin air an aghaidh sibh.


Cò a tha lag, 's nach eil mise lag? Cò a th' air a threòrachadh gu peacadh 's nach eil mise a' losgadh le feirg?


Oir chan eil sinne mar a tha mòran, a nì malairt le facal Dhè, ach mar o dhùrachdas, mar o Dhia, tha sinn a' bruidhinn ann an Crìosd am fianais Dhè.


Ach chuir sinn cùl ri rudan falaichte na nàire, chan ann a' coiseachd ann an ceilg, no a' fiaradh facal Dhè, ach le foillseachadh na fìrinn, gar moladh fhèin do chogais gach neach ann an sealladh Dhè.


Tha iongnadh orm gu bheil sibh, cho luath, air ur tionndadh air falbh uaithesan a ghairm sibh le gràs Chrìosd, gu soisgeul eile –


Ach air sgàth bràithrean‑brèige a chaidh a thoirt a‑steach gun fhiosta 's a bh' air goid a‑steach gus faire a dhèanamh air an t‑saorsa a th' againn ann an Ìosa Crìosd, airson ar toirt fo dhaorsa –


Ò Ghalàtianacha amaideach! Cò a chuir draoidheachd oirbh? Fa chomhair ur sùilean bha Crìosd air a thaisbeanadh gu soilleir air a cheusadh.


Tha eagal orm air ur son gur dòcha gun do rinn mi saothair dhuibh gu dìomhain.


Airson 's nach bi sinn tuilleadh nar leanabanan, air ar tonn‑luasgadh agus air ar giùlain mun cuairt leis a h‑uile gaoth teagaisg, le caran dhaoine, le seòltachd ann an innleachdan mheallta.


gun cuir sibh gu aon taobh – a thaobh an dòigh beatha a b' àbhaist a bhith agaibh – an seann duine, a tha ga thruailleadh a rèir ana‑miannan na ceilge,


Gu robh gràs còmhla riuthasan uile a tha a' gràdhachadh ar Tighearna Ìosa Crìosd ann an neo‑thruaillidheachd.


Na goideadh duine sam bith ur duais uaibh le bhith a' gabhail tlachd ann am fèin‑irioslachadh is adhradh dha na h‑ainglean, a' seasamh gu dàna a thaobh nan seallaidhean a chunnaic e, air a shèideadh suas gun adhbhar le inntinn fheòlmhoir fhèin,


Tha mi ag ràdh seo airson 's nach meall neach sam bith sibh le cainnt ìmpidheach.


Dèanaibh cinnteach nach toir duine sam bith am bruid sibh le feallsanachd is mealltaireachd fhalamh, a rèir dualchais dhaoine, a rèir phrionnsapalan bhunasach an t‑saoghail, agus nach ann a rèir Chrìosd.


Air an adhbhar sin, nuair nach b' urrainn dhomh cumail orm, chuir mi a dh'fhaighinn fios mur creideamh, mus buaireadh fear a' bhuairidh sibh air dhòigh sam bith, agus gun tigeadh ar saothair gu bhith dìomhain.


Dìreach mar a ghuidh mi ort fuireach ann an Ephesus, fhad 's a bha mi dol a‑steach do Mhacedònia, gum biodh tu ag àithne do chuid gun a bhith a' toirt seachad teagasg eadar‑dhealaichte.


Agus cha robh Àdhamh air a mhealladh, ach a' bhean nuair a chaidh a mealladh, thàinig i gu bhith ann an eas‑ùmhlachd.


Ach fàsaidh daoine olca is mealltairean nas miosa, a' toirt a thaobh agus air an toirt a thaobh.


Oir tha mòran ann a tha eas‑umhail, luchd faoin‑chainnt is mealltairean, gu h‑àraidh muinntir an timcheall‑ghearraidh.


Na bithibh air ur toirt air seachran le teagasgan a tha caochlaideach is coimheach; oir tha e math dhan chridhe a bhith air a neartachadh le gràs, agus chan ann le biadhan nach do rinn feum dhaibhsan a chleachd iad.


Mar sin, a mhuinntir ghràdhaichte, a chionn 's gu bheil fios agaibh air a seo ro làimh, dìonaibh sib' fhèin mus toir mearachd dhaoine olc a thaobh sibh, 's gun tuit sibh o ur seasmhachd fhèin.


le fios air a seo an toiseach, gun tig, anns na làithean deireannach, luchd‑magaidh a' magadh, a' dol mun cuairt a rèir an ana‑miannan fhèin.


A chlann bheaga, tha an uair mu dheireadh ann, agus mar a chuala sibh gu bheil an t‑ana‑crìosd a' tighinn, eadhon a‑nis, tha mòran ana‑crìosdan air nochdadh. Mar sin, tha fios againn gu bheil an uair mu dheireadh ann.


A mhuinntir ghràdhaichte, na creidibh a h‑uile spiorad, ach dearbhaibh na spioradan – an ann o Dhia a tha iad, oir tha mòran fhàidhean‑brèige air a dhol a‑mach dhan t‑saoghal.


Oir tha daoine àraidh air èaladh a‑steach, a bha roimhe air an comharrachadh airson a' bhreitheanais seo, daoine ain‑diadhaidh, a tha a' tionndadh gràs Dhè gu feòlmhorachd, agus ag àicheadh ar n‑aon Mhaighstir is Tighearna, Ìosa Crìosd.


Agus sgeith an nathair uisge mar abhainn às a beul, an tòir air a' bhoireannach, airson 's gun giùlaineadh an tuil air falbh i.


Agus chaidh an dràgon mòr a thilgeil sìos, an seann nathair, esan ris an canar an Diabhal, agus Sàtan, esan a tha a' mealladh an saoghal gu lèir, chaidh a thilgeil chun na talmhainn, agus bha na h‑ainglean aige air an tilgeil sìos còmhla ris.


Agus ghlac e an dràgon, an t‑seann nathair, as e an Diabhal agus Sàtan, is cheangail esan e airson mìle bliadhna.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan