Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




Daniel 9:3 - Am Bìoball Iomraidh Gàidhlig 1880 1992

3 Agus chuir mi m’aghaidh ris an Tighearna Dia, ga iarraidh le ùrnaigh agus le athchuinge, le trasg, agus le aodach‐saic, agus le luaithre:

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Am Bìoball Gàidhlig 1992

3 Agus chuir mi m’aghaidh ris an Tighearna Dia, ga iarraidh le ùrnaigh agus le athchuinge, le trasg, agus le aodach-saic, agus le luaithre:

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




Daniel 9:3
30 Iomraidhean Croise  

Glaodh riumsa, agus freagraidh mi thu, agus feuchaidh mi dhut nithean mòra agus cumhachdach, air nach eil thu eòlach.


Falbh, cruinnich ri chèile na h‑Iùdhaich uile a gheibhear ann an Susan, agus traisgibh air mo shon‐sa, agus na ithibh agus na òlaibh rè trì làithean, a là no a dh’oidhche: traisgidh mise agus mo mhaighdeannan air an dòigh cheudna; agus an sin thèid mi a‑steach a dh’ionnsaigh an rìgh, nì nach eil a rèir an lagha; agus mar sin ma bhàsaicheas mi, bàsaicheam.


Agus aig an ìobairt‐fheasgair dh’èirich mi om thùirse, lem aodach agus m’fhallaing reubte umam, agus leig mi mi fhèin air mo ghlùinean, agus sgaoil mi a‑mach mo làmhan a dh’ionnsaigh an Tighearna mo Dhia.


An sin dh’èirich Esra o làthair taigh Dhè, agus chaidh e do sheòmar Iohanain, mhic Eliasib: agus nuair a thàinig e an sin, cha d’ith e aran, agus cha d’òl e uisge; oir rinn e bròn airson cionta na muinntir a thugadh air falbh.


An sin ghairm mi trasgadh anns an àite sin aig abhainn Ahabha, a‑chum gun irioslaicheamaid sinn fhèin am fianais ar Dè, a dh’iarraidh air slighe cheart dhuinn fhèin, agus dar cloinn bhig, agus dar maoin uile.


Agus thubhairt Cornelius, On cheathramh là gus an uair seo bha mi a’ dèanamh trasgaidh; agus air an naoidheamh uair bha mi a’ dèanamh ùrnaigh nam thaigh, agus, feuch, sheas duine am làthair ann an aodach dealrach.


Agus bu bhantrach i mu thimcheall ceithir bliadhna agus ceithir‐fichead a dh’aois nach deachaidh on teampall, a’ dèanamh seirbhis do Dhia a là agus a dh’oidhche le trasg agus le ùrnaigh.


Uime sin a‑nis mar an ceudna, tha an Tighearna ag ràdh, tillibh am ionnsaigh‐sa le ur n‑uile chridhe, agus le trasg, agus le gul, agus le caoidh.


Crioslaichibh sibh fhèin le aodach‐saic, agus tuiribh, O shagartan: dèanaibh ulartaich, a luchd‐frithealaidh na h‑altarach: thigibh, laighibh fad na h‑oidhche ann an aodach‐saic, òglacha mo Dhè: oir tha an tabhartas‐bìdh agus an tabhartas‐dibhe, air a chumail air ais o thaigh ar Dè.


Mar seo tha an Tighearna Dia ag ràdh, Bidh mise fhathast air m’iarraidh anns an nì seo le taigh Israeil, a‑chum a dhèanamh air an son; nì mi lìonmhor iad le daoine mar threud.


Ach am thaobh‐sa, nuair a bha iadsan gu tinn, b’e aodach‐saic mo chulaidh; dh’ioraslaich mi m’anam le trasgadh, agus thill m’ùrnaigh am uchd fhèin.


A‑nis nuair a thuig Daniel gun deachaidh an sgrìobhadh a sheulachadh, chaidh e a‑chum a thaighe agus air da uinneagan a bhith fosgailte na sheòmar ri Ierusalem, thuit e sìos air a ghlùinean trì uairean anns an là, agus rinn e ùrnaigh, agus thug e buidheachas an làthair a Dhè, mar a rinn e anns an aimsir roimhe.


Agus air a’ cheathramh‐là‑fichead den mhìos seo chruinnicheadh clann Israeil ann an trasgadh, agus ann an sac‐aodach, agus ùir orra.


Agus anns an là sin ghairm Iehòbhah, Tighearna nan sluagh, gu gul, agus gu caoidh, agus gu maoile, agus gu crioslachadh le aodach‐saic:


Anns a’ chiad bhliadhna de a linn‐san, thuig mise Daniel, le leabhraichean, àireamh nam bliadhnachan mun tàinig facal an Tighearna gu Ieremiah am fàidh gun coileanadh e, deich agus trì‐fichead bliadhna anns am biodh Ierusalem na làraichean.


Agus rinn mi ùrnaigh ris an Tighearna mo Dhia, agus rinn mi m’aidmheil, agus thubhairt mi, O Thighearna, an Dia mòr, agus uamhasach, a tha a’ cumail coicheangail agus tròcair riùsan a ghràdhaicheas e, agus don dream a choimheadas a àitheantan:


Agus am feadh a bha mi a’ labhairt, agus ri ùrnaigh, agus ag aideachadh mo lochdan, agus lochdan mo shluaigh Israeil, agus a’ taisbeanadh m’athchuinge an làthair an Tighearna mo Dhia, airson sliabh naomh mo Dhè:


Agus chreid muinntir Ninebheh Dia, agus dh’èigh iad trasg, agus chuir iad umpa aodach‐saic, on aon bu mhò dhiubh gus an aon a bu lugha.


Uime sin ghuidh Daibhidh air Dia airson an leinibh; agus thraisg Daibhidh, agus chaidh e a‑steach, agus laigh e rè na h‑oidhche air an talamh.


Uime sin gabhaidh mi gràin dhìom fhèin, agus nì mi aithreachas ann an duslach agus ann an luaithre.


Gidheadh, cha tèid a’ ghnè seo a‑mach ach le ùrnaigh agus le trasgadh.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan