«Кайраканныҥ Тыны – Менде. Ол Мени майлап, тӱреҥи улуска Сӱӱнчилӱ Јар јетирзин деп, кунугып, јӱреги сыстап јӱргендерди јассын деп, олјого киргендерге јайым керегинде, сокорлорго кӧстӧри јарыйтаны керегинде јарлазын деп ийген. Мени Ол базынчыкта јӱргендерди божотсын,
Кемге бойыгарды бактыртып, кулга берип турган болзогор, ого кул боло берип турганыгарды билбей туругар эмеш пе? Ол эмезе ӧлӱмге барарга багадыгар, ол эмезе акталайын деп багадыгар.
Христос бисти Јасактыҥ каргыжынаҥ јайымдаган, бистиҥ ордыбыска каргышты бойына алынган. Бичилген јок беди: «Агашка кере тартылган кажы ла кижи, каргышка калганы ол».
Анайып Христос то кӧп улустыҥ кинчектерин јоголторго, бир катап тайылган. Ол экинчи катап кинчектер таштаарга келбес, Оны сакып јӱрген улусты аргадаарга келер.
Каланыҥ оромыныҥ орто тужында, сууныҥ ол јанында ла бу јанында јӱрӱмниҥ агажы ӧскӧн. Ол ай сайын, јылына он эки катап тӱжӱм берип турган. Оныҥ јалбрактары калыктарды эмдеерге берилген.