Је слер ӧштӱлеригерге карузып јӱригер, кайра аларым деп сакыбай, јакшыгарды јетиригер, тӧлӱге беригер. Ол тушта слерге улу кайрал болор, Ӧрӧ Турганныҥ уулдары болорыгар, нениҥ учун дезе Ол јакшызы јок то, јаман да улуска быйанзак.
Иисусты кӧрӧлӧ, ол кыйгырып, Оныҥ алдына кӧҥкӧрӧ тӱжӱп, јаан ӱнденип, айтты: – Иисус, Ӧрӧ турган Кудайдыҥ Уулы, мени кайдайын деп туруҥ? Сени јайнап турум: мени кыйнаба!
Оноҥ болгой неме билер бир кезик тенибер иудейлер де Иисус Кайраканныҥ адын адап, ӧзӧк-буурында кара јелбистер бар улустыҥ алдында айдар болдылар: – Павел јарлыктап турган Иисустыҥ адын адап, слерге јакарып турубыс!
Бу балдар эттеҥ ле каннаҥ болгон учун, Иисус та олор чылап эттеҥ ле каннаҥ кижи боло берген. Ӧлӱмди бийлеген кӧрмӧсти Бойыныҥ ӧлӱми ажыра јоголтойын деп,