3 Оныҥ учун, кӱндӱлӱ Феофил, ончозын учы-бажынаҥ ала быжулап шиҥжӱлейле, мен де сеге бир аай тизип, бичип берейин деп шӱӱдим.
Бисте болгон керектерди кӧп улус куучын эдип бичиирге ченешкен.
Баштапкы бичигимде, Феофил, Иисус нени эдип, неге ӱредип баштаганынаҥ ала
Айдарда, Петр не болгонын јӱргеери айдып баштады:
Оныҥ учун Кудайга баштанып турган ӧскӧ улусты бис буудактабас учурлу деп бодоп турум.
Оныҥ учун ончобыс јӧп болуп, эрлер талдап, бистиҥ сӱӱген Варнавала, Павелле кожо олорды слерге ийер деп шӱӱштис.
Агару Тын ла бис мындый некелтедеҥ башка, слерди неле де јоботпос деп шӱӱдис:
Анда бир кезек јӱреле, јолго атанды. Галатия ороонды ла Фригияны ээчий-деечий эбирип, ончо ӱренчиктердиҥ бӱдетен кӱӱн-санаазын тыҥыдып турды.
«Клавдий Лисий улу башчы Феликске эзен-амырын јетирип туру!
– Мен эдиребей јадым, кӱндӱлӱ Фест – деп, Павел каруу јандырды. – Мениҥ айдып турганым чындык ла јолду.
Эмди Аполлос карындаш керегинде. Карындаштарла кожо слерге барзын деп, оны сӱрекей сурагам. Је ол эмди барарга чек кӱӱнзебеди. Ол эптӱ ӧй келишсе келер.
Мениҥ шӱӱлтемле јаҥыскан артса, кежиктӱ болор. Је мениҥ бойымда ок Кудайдыҥ Тыны бар деп, бодоп јадым.
Мыны карындаштарга айдып, Кудайга бӱдериниҥ сӧстӧриле, сен ӱренген јакшы ӱредӱле јӱрӱп јадыҥ деп, бойыҥды кӧргӱзериҥ. Анайып Христос Иисустыҥ јакшы јалчызы болорыҥ.