1 Иисус барып јадала, энедеҥ сокор туулган кижини кӧрӱп ийди.
Је бат, јол кырында отурган эки сокор, јаныла Иисус ӧдӱп јатканын угала, кыйгырыжа бердилер: – Кайракан, Давид Уулы! Биске буурза!
Иисус оноортынаҥ барып јадарда, Оны эки сокор ээчип, кыйгырыжып турдылар: – Биске буурза, Давид Уулы!
Иисус оныҥ адазынаҥ: «Оныла мындый болгоны удаган ба?» – деп сураарда, ол: «Јаштаҥ ала – деди. –
Улустыҥ ортозында он эки јылга каны токтобой, шыралап јӱрген ӱй кижи болгон. Ол эмчилерди керип, ар-јӧӧжӧзин короткон, је оны кем де јазып болбогон.
Анда одус сегис јыл оорып јӱрген кижи болгон.
Айдарда, Оны шыбалаарга таш алдылар. Је Иисус јажынып, байзыҥнаҥ чыгала, олордыҥ ортозыла ӧдӱп, анаҥ ары јӱре берди.
– Равви, ол нениҥ учун сокор туулган? – деп, ӱренчиктер Оноҥ сурадылар. – Кемизи кинчек эткен: ол бойы ба, эмезе ада-энези бе?
Листрада базып болбос бир эр кижи отурган. Энедеҥ кенек чыккан бойы, ол качан да баспаган.
Оныҥ колында илинип калган јыланды кӧрӧлӧ, јербойыныҥ улузы бой-бойына айттылар: – Бу кижи јарт ла кижи ӧлтӱреечи. Ол талайга барбаган да болзо, чындык Јаргы ого јӱрӱм јӱрерге бербей јат.
Кайкамчылу јазылган кижи тӧртӧн јашты ажып калган болгон.
Анда ол тӧжӧктӧ сегис јыл јаткан курулгак оорулу Эней деп бир кижини тапты.