13 Кемигер де шыралап јӱрӱ бе? Мӱргизин. Кем де сӱӱнип јӱрӱ бе? Сарназын.
Сарындап, кожоҥдойло, Елеон кырга бардылар.
Ол тартыжуда болуп, там кичеенип мӱргиди. Оныҥ тери јерге тамчылаган кан ошкош болды.
Иисуска айтты: – Каандыгыҥа келзеҥ, мени эске ал, Кайракан!
Нени эдейин? Тынла мӱргиирим, санаамла да мӱргиирим; тынла сарнаарым, санаамла да сарнаарым.
Анайдарда не, карындаштар? Јуулыжып келгенигерде, кажыгарда ла сарын бар, ӱредӱ бар, Кудайдаҥ ачылта бар, кем де ӧскӧ тилле айдат, ӧскӧзи оны јартайт. Бу ончозы серкпеге ӧзӧргӧ болушкай.
Кожо сарындар, мак јаҥарлар, тыннаҥ берилген јаҥарлар айдыгар. Јаҥарлап, Кайраканды бастыра јӱрегердеҥ мактагар.
Иисус јерде јӱрген тужында ӧлӱмнеҥ аргадаар аргалу Кудайга тыҥ ӱнденип, кӧстӧри јашталып, јайнап мӱргиген. Оноҥ айап, Оны тооп јӱргени учун Кудай Оны уккан.
Кайраканныҥ адынаҥ айткан јарлыкчылар кыйын-шырада узак чыдашкан. Карындаштарым, олорды тем эдип алыгар.
Олор ширеениҥ алдында, тӧрт тындуныҥ ла башчылардыҥ алдында јаҥы сарын сарнап јат. Јердеҥ садылып алган байагы 144 муҥ кижидеҥ башка, бу сарынды кем де ӱренип албаган.
– Улусты ширееде отурган Кудайыс ла Кураан аргадайт! – деп, олор тыҥ ӱнденип кыйгырыжып тургандар.