14 Је кажы ла кижи акту бойыныҥ кычазына јилбиркедип ле мекеледип ченелет.
Оостоҥ чыкканы дезе, јӱректеҥ чыкканы, ол кижини быјарзыдып јат.
Кижини быјарсыдары ол. Јунбаган колло курсак јигени дезе, кижини быјарсытпас.
Мыныҥ соҥында Тын Иисусты кӧрмӧскӧ ченедерге, куба чӧлгӧ апарды.
Је Мениҥ слерге айдып турганым бу: ӱй кижиге кӱӱнзеп кӧргӧни, оныла кожо јӱрегинде кинчек эткени ол.
Кинчек дезе јакылтага тайанып, мени тӧгӱндеп, оныҥ болужыла ӧлтӱрип койгон.
Анайдарда, јакшы меге ӧлӱм экелди эмеш пе? Јок туру! Карын, мыны кинчек эткен, ол кинчек болуп ачыларга, јакшыны тузаланып, меге ӧлӱм экелген. Кинчек канча кире јаман болгонын јакылта ажыра кӧргӱзерге, анайда болгоны ол.
Башкыдагы јӱрӱмигерди артырарга, тӧгӱн кычаларга алдырып, чирип јаткан бойыгардагы јебрен кижидеҥ мойноорго ӱрендигер.
Карын, эм тура «бӱгӱн» деп айдар арга бар тушта бой-бойыгарды кӱнӱҥ сайын сергидигер. Акыр, кинчекке тӧгӱндедип, кемигер де катуланбазын.
Ченедип турган улустыҥ кемизи де: «Мени Кудай ченеп јат» – дебезин, нениҥ учун дезе Кудайды кем де јаманла ченеп болбос, Ол Бойы да кемди де ченебейт.
Кыча дезе, табынала, кинчек чыгарып алат, эдилген кинчек – ӧлӱм экелет.