E i pa ata që mundonejnë tuke hequrë kupitë (sepse era qe kondrë nd’ata). E mbë të katërtënë të natësë, vate mb’ata tuke ecurë mbi det, e duaj t’u shkon më parë.
Kij adha ndër mënd ato që more, e që digjove, e ruaji e metanois; e ndë mos qëndrofç cgjuarë, do të vij tek ti posi kusar, e do të mos e diç ç’kohë vij tek tij.