12 E thoshnë, se këta të pastajmëtë një sahat punuanë, e bara me nevet i bëre ata, që duruam mundimn’ e ditësë, edhe vapënë.
E si e muarrë qaheshinë nga zoti shtëpisë.
E kur shihni që frin erë noti, thoi, se vapë do të bëjë, e bënetë.
Ku adha është të mburturitë tat? Mbeti jashtë. Me çfarë nom? Të punëravet? Jo. Po me nom të besësë.
Sepse një është Perndia, që do të bëjë të drejtë të preritë me anë të besësë, e të papreritë me besë.
Ngjera mbë këtë kohë nevet durojmë unë edhe etnë, e jemi të cveshurë, e rrihemi, e vijmë rrotullë tutje e tëhu se s’kemi ku të qëndrojëmë.
Që filit’ e tjera të jenë klironomë bashkë, e me një kurm, e me një pjesë mbë të taksurë të tij mbë Krishtinë Iisunë, me anë të Ungjillit.
Sepse dolli Dielli bashkë me të ngrohëtë, e e thau barë, edhe lule e tij i ra, edhe bukuria e faqesë tij i humbi. Kështu edhe i pasuri ndë të çuara të tij do të veshqetë.